uit d'hel verlost? riep Jan; dat doe me groot spijt. Ge
zijt dan toch 'ene' schoone jonge'! 'k Zal er maer van zwijge', want
mijn bloed kokt al!
Nou brand ik nie meer, ze de geest, _arre_! daer is mijn hand, voelt,
nou is ze heel koud....
Bedankt veur de goedheid, ze Jan, houdt uw pikkelbeentjes maer
stillekes t' huis. Zoo weinig komplementen a's 't meugelijk is. Ik
ken u, vogel, gij zijt den duvel te plat, gij!
Zie, ze het spook, van die drij potte' goud verzoek ik u dat g'er
eenen aen den arme' zoudt geven, eenen aen de kerk om missen veur
mijn' ziel te doen, en....
Hola, riep Jan, da verwensch ik 'en bitje. Ben ik ouwe knecht? Ge
maekt gij geen' slechte rekening! En wa zal ik dan hebbe'? Neen, maer
als er wa drinkgeld overschiet, dan zal ik het doen.... Ge zijt gij
ommers toch rijk genoeg, al is 't da ge zoo slecht gekleed gaet, en
da nog al in de' Winter.--Ah wel, wa zegde?
Den derde pot, ze de geest, is veur ouw.
Veur mij! riep Jan heel blij, wel Simenie! daer weur ik stapel zot
van. Kom hier, 'k zal u eens kusse, op uw postelijne kaken.
En Jan sprong op van _arreusie_; maer hij strunkelde en hij viel in
de put en zijn licht uit! Het sloeg juist een uer.
Na was Jan in den donkere'.
Pietje de dood! riep hem zoo hard a's hem kost, waer zijde? He,
spookske lief, kom eens hier! Heb ik ouw uit d'hel verlost, ge meugt
me nou ook wel uit deze put verlosse'.
Maer het spook was weg.
Jan die kroop dan me veul moeite de' put uit en raepte zijn' keers
op.
Hij ging dan naer boven, en als hem zijn eige' wat gewarmd had en nog
twee fleskes had gedronke', viel hem in 't slaep.
's Anderen daegs de Jan hetgeen dat de geest hem gezeed had. Hij gaf
'ene' pot aen den arme, 'ene' pot aen de kerk en hij hiel 'ene' pot
veur zijn eige'.
En Jan was rijk, want in zijne pot ware' wel honderd duzed millioen.
En Jan woonde dan in 'e' groot huis, en hij hiel sees en peerd, en
hij sliep op 'e' fraweelen bed, en hij dronk wijn, en hij gink alle
dagen naer d'herberg....
En daer kwam 'e' varke me 'ene' lange snuit, en 't vertelsel is uit!
VOETNOTEN:
2: Het bepalend lidwoord, mannelijk enkelvoud, heeft te
Antwerpen geene andere verbuiging, dan dat men voor zekere letters
welluidendheidshalve _de_ of _den_ bezigt, zonder op het geval te
letten. Voor de medeklinkers B, D, H, R en T, als ook voor alle
klinkers, gebruikt men _den_, zoowel in nominativo als in
accusativo.
3: Men heeft te Antwerpen veel
|