ijk geremt staen.

Want op slag van twelf ure ware' de beenen allemael aeneen gekropen,
en daer stond na de geest me 'e' wit laken op zijne' rug.--En hij
was, och arme, zoo mager geweurre' van dat eeuwig rondloope' da ge
zijn ingewand door zijnen buik kost zien.

Jan bezag het spook zoo 'ne' zekeren tijd en hij vreef aan zijn'
oogen, want hij docht dat het nie waer was; maer als het spook hem
verruerde, dan zag hem _pormentelak_ dat het 'ene geest was.

Ha, ze Jan, goeien dag, Pietje de Dood! Hoe gaget me uw gezondhad? Me
dunkt, ik heb ouw nog meer gezien. Staetde gij nie in de kerk van
Sinte Willebors, me het Zielenoctaaf! Ge ziet er anders maer
_armoyeus_ uit, Jan Stek! Zie, zoo 'ne koek of drij en zoo 'e' fleske
zou u deugd doen. Maer wa zeg ik? 'k Geloof waerentig dat de koeken
deur uwen buik zouwe valle'! want ge draegt 'en _gile_ die _a jour_
gewerkt is. A's ge nochtans eens wilt drinke', zit maer bij!

De geest die sprak nie; maer hij de 'en teeke' me zijne' vinger, als
of hem zegge wilde: kom gij eens hier!

Maer Jan die was slum genoeg om het niet te doen.

Aperopo, ze hem, Pietje Krakelink, wilde gij daer blijve' staen toe
morge', da kunde gij gerust doen. Maer a's ik gelak a's gij was, ik
ging wat aen 't vier zitte'; want dien hoek is heel _roematiek_ en
ge moest zoo eens een' valling pakke'. Ah sa, maar zeg m' eens, wat
tael spreekte gij? Zeg! is 't van _parle franse contre alle mense_!
Ook al niet? Gaet dan maer naer uw doodkist terug, droogzak!--Zijtde
van God, sprekt; zijtde van den duvel, vertrekt!--Maar de geest bleef
staan en de nie als me zijne' vinger wenken om da Jan bij hem zou
kome'.

Maer Jan ging gerust voort me eten, en hij zag naer 't spook nie meer
om.

Als da zoo ne'n heelen tijd geduerd had, sloeg het halver een, en de
geest die hefte zijn' mager' beenen op en kwam zoo allengskens naer
Jan gegaen en hij wenkte-n-altijd me zene' vinger.

Maer Jan stond in eene' keer op en hij riep tege' den geest:

Ah sa, Peerlala, 'k heb ouw maer een ding te zegge: ge meugt zoo veul
spreken a's ge wilt, maer van me lijf te blijven, zulle', of we
weurre kwaei vriende'! A's ge nog wat dichter derft kome', zal ik u
die fles eens op uw leelijk gezicht kapot slage'.--Ge zoudt me geeren
den nek breken, eh? 'k weet het wel; maer 't zal nie waer zijn; ge
kent me nog nie, manneke'!

De geest stak zijne' vinger uit en raekte-n-er me aen Jan zijn
hand;--maer op d'hand van Jan was 'en heel blijn gebrand.