igxo de homoj al nia lingva komunumo: necesas unuflanke
kongresi pli ofte inter ni, kaj rezervi la kunsidadon de
gvidorganoj al apartaj funkciulaj kunvenoj, laux la modelo de la
TEJO-seminario en Strasburgo (junio 1980), kaj aliflanke necesas
fortigi la uzon de Esperanto kiel laborlingvo en fakaj
konferencoj internaciaj, laux la modelo de la
Freinet-instruistoj.

5. Ni posedas formon kaj enhavon

Ni kredas ke la unua jarcento de Esperanto pruvis la tauxgecon de
la lingvo por esprimi _cxion_; meze de la 80-aj jaroj, komence de
la dua jarcento, ni devos ekmontri al la mondo ke ni kapablas
ankaux diri _ion_ -- ion kulture originalan kaj internacie
valoran.

La liturgio de l' foiro

(Elementoj por ekzegezo)

Estas konate, ke amatoro, kiu unuafoje suriras
scenejon, tuj kredas sin genia. (Nu, genia li estas
cxefe kiam li provludas tute sola antaux la spegulo
en la bancxambro). Kaj estas malfacile komprenigi al
tiu geniulo, ke li eble povus plibonigi sian ludon,
ke lia aktorado eble ne estas tiel perfekta kiel li
supozas . . .

Georges Lagrange

_En la komenco estis la Manifesto de Rauxmo_. La someron de 1980,
en la finna urbo Rauma, proklamigxis la t.n. Manifesto de Rauxmo
kadre de la 36a Internacia Junulara Kongreso de TEJO. Cxefaj
auxtoroj de la dokumento sxajne estis la unuaj tri subskribintoj
(precipe la plej unua el ili): Jouko Lindstedt, Giorgio Silfer
(pseuxdonomo de Valerio Ari) kaj Amri Wandel. Gxis la fino de tiu
jaro aligxis cx. 80 pliaj subskribantoj. Unu el ili, la
Kooperativo de Literatura Foiro (LF-koop), sur la pagxoj de la
samnoma revuo, vidis en la proklamado naskigxon de novtipa
esperantismo, nome _rauxmismo_, kiun LF gxis nun prezentas kiel
sian ideologion kaj programon.

Dek sep jarojn poste malmultaj konsentas pri la signifo de la
vorto _rauxmismo_; nur gxia etimologio restas klara. Blazio Vaha
(naci-skribe: Balazs Wacha) protestas, ke "neniu objektive studis
la 'tutan' historion de la rauxmismaj diskutoj; _Sojle_, studo de
Sandor Revesz pri gxia komenca etapo, ne estas aperinta" (VAHA,
p. 27). Aldo de' Giorgi same protestas, ke "Silfer inventis la
Manifeston de Rauxmo kaj kredigas esti trovinta savigan, miraklan
panaceon por nia tuta movado" (de' GIORGI, p. 26), sed surprize
aldonas ke "ankaux mi cxiam taksis min iaspeca rauxmisto. Sed
senbezone de manifestoj, de karismaj [*] kondotieroj". Kontraste,
Lindstedt mem skribas: "En la junagxo mi kunverkis la Manifesto