komunajxojn kaj komunejojn de l' esperantistaro. La sistema
renomado havas celon alproprigan aux, alivorte, magian. Ni
retrovas la batalon ankaux en unuopaj sintagmoj: anstataux 'la
fina venko', jen 'la Rauxma vojo'. Tre interesa montrigxas la
anatemo _pracelo_. Okulfrape gxi similas al la origina peko de
Adamo kaj Eva, t.e. al la _prapeko_. Tial, sen granda troigo, ni
povas repreni la komencan frazon de cxi eseo kaj reverki gxin
laux la modelo de Lejzerowicz, por ke ni vidu foirismon kia gxi
sin manifestas:

"En la komenco la Senkorpa Mistero kreis
Esperantujon. Kaj Esperantujo estis senforma kaj
hxaosa, kaj mallumo estis en gxi. Kaj la Senkorpa
Mistero diris: Estu lumo; kaj farigxis la Manifesto
de Rauxmo. Kaj la Spirito vidis la Manifeston, ke gxi
estas bona; kaj la Spirito apartigis Rauxmismon de
Pracelismo. Kaj la Spirito nomis Rauxmismon Eterna
Tago, kaj Pracelismon kaj Finvenkismon nomis Nokto.
Kaj estis vespero, kaj estis mateno, unu tago."

Ne pro nenio skribas Nikola Rasxicx [3], ke "tiuj kiuj predikas
finvenkismon fakte praktikas rauxmismon, dum la rauxmistoj
asertas ke ili fakte gvidas al la vera venko"! (RASXICX, p. 185).
Kaj, kiel okazas al religiigxantaj herezoj aux sektoj, la agoj de
foiristoj ofte identas la samajn farojn, kiujn ili kritikas.
Ekzemplo: la konstantaj akuzoj cxefe kontraux UEA pri
_desuprismo_ [4] kaj _piramidismo_. Per tio foiristo celas, ke
UEAn karakterizas piramida strukturo, kie cxiuj decidoj venas de
supre, de la unu- aux nurkelk-homa pinto. Nu, samo direblas
rilate la renoman Kooperativon de Literatura Foiro: cxion decidas
Giorgio Silfer kaj Perla Martinelli, malgraux la diversaj maskoj,
postenoj kaj subskriboj, malgraux la ofica karuselo. La decidoj
venas de supre, sed de malpli supre, tiel ke demagogo kiel mi tuj
ekpensas la vorton _demalplisuprismo_ por epiteti la agmetodojn
de la kooperativo. Temas pri piramideta strukturo kun pluraj
pajlohomoj, kiel nun Marco Picasso, surscenigantaj simplan
farson: Silfer rolas kiel sekretario de KCE, Martinelli ekzemple
kiel _redaktorino de Heroldo_, sed finfine la intrigo reduktigxas
al la kuirejaj planoj de geedza paro. Ili bonsxancas kalkuli je
la helpo de homoj afablaj kaj simpatiaj kiel sinjoro Ljubomir
Trifoncxovski, _cxefredaktoro de LF_, sed kiu nuntempe agas kiel
efika, obeema sbiro; rilate min kaj kolegon Jouko Lindstedt (pri
tio poste), Ljubomir pruvis sin _intelekte malhonesta_ [5] (kaj
mi, sincere, ne kom