"Finfine ni ne bezonas Uneskon por konstati ke Esperanto
funkcias, aux PEN por konscii pri gxia atentinda literaturo!";
poste Lindstedt, en recenzo pri _Aminda_ ("Bedauxrinde el tiu cxi
libro, certe bonintenca, vi lernas nenion pri veraj denaskuloj
aux iliaj gepatroj"), de Leendert C. Deij: "Min persone iom
forpusxis ankaux la provo doni en la enkonduko kvazaux ian
ideologian enhavon al denaskismo, kiu ja ne estas idea ismo, sed
nur socia fenomeno." Lante, sed konstante, senvualigxas la farso.

Krome LF-koop'on karakterizas ankaux aliaj fasxismaj moroj kaj
manieroj: absoluta malrespekto al jxurnalisma etiko, maskitaj
auxtodafeoj, cenzurado kaj cenzuremo . . . Tial, kiam Bruno
Masala, Carlo Minnaja, Arnau Torras aux Daniele Vitali min
demandas, kial mi dedicxas tiom da vortoj, tiom da tempo al la
agoj kaj diroj de LF-koop, mi respondas: cxar mi kontrauxas cxian
manifestigxon de fasxismo. Se mi italus, mi oponus la agojn kaj
dirojn de Bossi kaj Berlusconi; se mi francus, tiujn de Chirac
kaj Le Pen; kiel hispano, tiujn de, ekzemple, Francisco Alvarez
Cascos (nelge demisiigita vicprezidanto de la PP-registaro) kaj
Xabier Arzalluz (prezidanto de PNV-EAJ [laux la hispana, Euxska
Naciisma Partio; laux la euxska mem, io simila al Euxska Partio
Sekvanta la Cxielestron kaj la Malnovan Legxon]), cxi lasta --
nesuperebla regxo de ambicio kaj ambiguo. Ankaux en Esperantujo
agas homoj nefidindaj; cxu oni restu pasiva cxe iliaj fifaroj?
Kiam, siavice, mi demandis de Minnaja, kial li insiste kaj
malobjektive defendadas sinjorinon Martinelli (cxu sxi kaj Silfer
ne scias defendi sin mem?), li respondis: "Mi defendas miajn
amikojn". Nu, restu klara, ke mi faras same.

Parenteze, kaj interkonsente kun Goncalo Neves, mi malkasxos nun
la historion de alia (pseuxdo)pseuxdonomo. En julio de 1993,
antaux la Universala Kongreso en Valencio, Kataluna E-Asocio
decidis okazigi kulturan renkontigxon en Barcelono. Elektinte
kiel kunorganizanton LF-koop'on, gxi vidis iom post iom kiel la
originala plano transformigxis (pro desupraj instrukcioj) al
foireca Internacia Literatura Forumo. Ekzemple, el la listo de
iberaj verkistoj jam invititaj fare de KEA, Perla Martinelli
trudis forigon de mia nomo. Nu, dum vizito mia al Lisbono
semajnojn aux monatojn pli frue, Goncalo Neves, tiam ankoraux en
kunlaboraj rilatoj kun la kiasaj gepapoj, solidare kaj malavare
proponis, ke mi verku la tekston de la prelego, kiun li prezentos
sianome en Barcelono. Dirite,