distingilo de
la anoj de cxi tiu komunumo. Cxiu alia karakterizo
(rasa, religia, etna, klasa, seksa . . .) ne gravas
por difini la apartenon al la komunumo.

3. Konsekvence, laux la propra naturo, la
esperanto-komunumo respektas cxiun religian
(ne)kredon, cxiun politikan opinion demokrate
esprimitan kaj cxiun kulturan tradicion.

4. Sed la esperanto-komunumo ne povus evolui se gxi
konsistus nur el disigitaj eroj, indiferentaj unu al
la alia, konsiderantaj nur la proprajn regulojn kaj
kutimojn, engagxitaj je nura kunekzistado. Civito ne
estas nur lingvanaro dotita je individuaj rajtoj: gxi
estas ankaux realajxo kun komuna destino.

5. Cxi tiun komunan destinon forgxis la jam 110-jara
historio de la lingvanaro. Gxin atestas la originala
esperanto-literaturo kaj la komunaj kulturaj trajtoj.
Gxin firmigas la oficialaj renkontoj de la lingvanaro
mem, sub cxiu formo, de la kurso gxis la kongreso.
Tiuj renkontoj estas esencaj por la vivo de nia
civito, se ili donas la sxancon reciproke edukigxi
kaj integrigxi, lerni vivi kune kaj respekti unu la
alian. Tiurilate, kulturcentroj kaj E-domoj havas
apartan signifon kaj specifan mision.

Jam nun mi anoncu, ke mi ne sentas min ano de iu tia civito, kio
espereble ne signifas, ke oni provos senigi min je miaj devoj kaj
rajtoj en kontaktoj kun aliaj esperantistoj. La kvin tezoj certe
meritas amason da komentoj, sed unue ni aliru alian flankon de la
afero. Se miaj informoj ne malgxustas, en unu el siaj kunsidoj de
1996 aux 1997 EPC parolis pri starigo de ia centro, tegmento aux
similajxo por la monda E-civito. Cxu tia centro bezonatas? Mi tre
dubas. Ekstermovade, UEA estas rekonita kiel reprezentanto de
esperanto kaj Esperantujo, kaj en Esperantujo mem plia centro nur
signifus pli da burokrateco. La celo de la projekto sxajnas esti
starigi tronon, kiu kontentigu la mosxtan mosxton Silfer. Inter
la unuaj apogantoj de la projekto povus aperi ne nur KCE, EPC,
ERA kaj LF-koop, sed ankaux Svisa E-Societo (civitanino
Martinelli tiam estis gxia prezidanto) kaj ecx la Akademio, se
cxi ties sekretariino Perla sukcesos en la plano ankri gxin en
Svisujo. Jen evidenta simptomo de ekspansiismo, kiu konkretigxas
en insistaj provoj depreni de UEA _suverenecon_ super parto de la
esperantistaro.

Nul homon murdis Giorgio Silfer, almenaux laux mia scio. Tial ne
justus kompari lin kun krimuloj kiel Mobutu aux Pinochet, ridinde
kaj plorinde krocxant