aux pasive) al la
agado de Greenpeace, Amnestio Internacia, Internacia
PEN-Klubo aux Mensa, kaj ne pro tio mi auxtomate
igxus ano de diasporo. Krome, la koncepto diasporo
mem implicas strebon al kunigxo, al rekunigxo. Jen
kial mi opinias gxin funde finvenkisma, jarmilisma,
mesiisma. Uzante kaj akceptante gxin ni plene
pravigas tiujn, kiuj rigardas nin sekto.

Mi nur aldonus, ke diasporismo implicas du elektitecojn. La unua,
_la esperantistoj kiel elektita popolo_, igas onin kredi sin
elito kontraste kun 'la ekstera mondo' (kion mi sxerce nomas 'la
normaluloj'). La dua, _la esperantistoj kiel elektita familio_,
retrovigxas en kantoj kiel _IS_ kaj _Sola_, de la rokbando [*]
_Amplifiki_, modeloj de himno por renkontigxdependaj homoj
senradikaj. Ambaux tipoj de elektiteco signifas izolon,
izoligxon. Tial, ke ne eblas teni sin konstante ekster la fremda
normala mondo, ofte rezultas, ke esperantistoj kondutas
skizofrenie. Jen palpebla krizo de identeco, cxu ne?

Aliflanke naciismo, pli ol sercxi identecon, kreas gxin: "[. . .]
la popoloj aux la gentaj aux naciaj identecoj cxiam estas
inventoj aux miskreajxoj fonditaj sur historia legitimo [. . .]"
(SANCHEZ FERLOSIO 1992, p. 320). Naciismo senkompromise aplikas
la jenan hipotezon, tre diskuteblan kiam temas pri esperanto
(persone mi preferas diri "mi parolas esperanton" al la esencisma
"mi _estas_ esperantisto"): "Cxiu lingvo havas du funkciojn: la
komunikan kaj la identecan. Gxi estas la cxefa kaj plej klara
signo pri onia aparteno al iu grupo" (TISXLJAR 1997). Kontraste
kun UEA, uzanta la _melonon_ (la jubilean simbolon), LF-koop ne
evitas la verdan stelon nek, almenaux provizore, la dikliteran
frontispicon de _Heroldo_. La kooperativaj provoj krei propran
folkloron ne montrigxis tre sukcesaj: la grupo _Kajto_ vivas for
de ilia sfero, kaj la rokbandoj _Amplifiki_ kaj _Persone_ rapide
eskapis enkaptigxon. Kion diri pri teatro kaj kin-arto? La bezono
disponi indigxenan kinhistorion igis LFn porparoli gxis nauxzo
filmon milprocente stultan kaj seninteresan, _Angoroj_
(Jacques-Louis Mahe, 1964; vd. FERNANDEZ).

Bedauxrinde por iliaj celoj, la folklorigebla paseo de ni
esperantistoj tro magras. Provu sxerci per literatura aludo en
renkontigxo aux kongreso (MELNIKOV)! Sed tute ne gravas: restas
la futuro. La futuron eblas plugi kaj tajli senprobleme kaj, jen
la avantagxo, senhaste. Civito, laux la kvara tezo, "estas ankaux
realajxo kun komuna destino". _Destin