doen jou huilen! Eigenlijk kan men niet anders verwachten
van iemand met zoo'n uiterlijk als jij!... 't Was misschien nog maar
het beste, als ik je alleen liet.

De kikker hief zich een beetje op, en keek met zijn wijzen kop ver over
het viooltje en haar verdriet heen, naar het einde van het zandpad,
waar het weiland was.

Het viooltje dacht aan de Gedaante, lijkende op den Man, en hoe die
gezegd had: "Niet sentimenteel zijn"; en ze was blij, dat ze niet
mee behoefde te gaan met den kikker, die haar sentimenteel vond,
zooals de Vrouw mee was gegaan met de Gedaante....

Ze wilde wel alleen blijven. Ze kon dan tenminste stil denken wat ze
moest denken, en treurig zijn, als ze treurig moest zijn....

--Och, beste kikker, zei ze, ik wil graag gelooven dat je 't goed
met me meent; maar ik geloof ook, dat 't misschien wel beter is,
als je me maar weer alleen laat. Wij hooren toch niet bij elkaar. Ik
ben maar een arm, teer viooltje, en geen kikker, die loopen kan en
springen, overal heen! Ik kan niet helpen dat ik sentimenteel ben,
en niet wijs en tevreden, zooals jij. Laat me maar alleen. Och, hadt
je maar heelemaal niets verteld; dat was misschien beter. Nu weet ik
alleen: dat ik nooit iets weten zal! nooit iets begrijpen kan!

--Zie je wel! zei boos de kikker: zie je wel dat de duivel los is
in "waarom"? Daar heb je 't nu al! Eerst was je blij, gezelschap
te hebben in je eenzaamheid. Om jou heb ik hier mijn tijd verdaan,
op een plaats waar ik heelemaal niet hoor! Je vond me knap, en wou
dat ik vertellen zou, en nu ... ik begrijp je niet!

--Dat is 't juist, beste kikker! En ik kan toch niet anders
zijn.... Aldoor moet ik denken aan 't licht uit de stem van de Vrouw,
en aan 't licht uit haar oogen, dat zwart geworden is, toen het viel,
net als 't licht van gevallen dauwdroppels en sterren.... En ik
kan maar niet anders denken en zeggen, dan dat dit zoo treurig is,
en dat ik weten wil, waarom dat zoo is....

--Nu, vaarwel dan. 't Spijt me voor jou. Je bent anders niet dom;
alleen ontzettend sentimenteel; en dat kan ik niet uitstaan. Misschien
kom ik later nog wel eens terug, als je wat ouder en verstandiger
bent geworden. Vader zei altijd "Je moet de dingen nemen, zooals
ze zijn." Dat had hij van de menschen; die zeggen dat ook altijd
tegen elkaar.

--Maar als ze alleen zijn, roepen ze ...!

--Zwijg, als 't je blieft. 't Spijt me, dat ik je dit verteld heb! Nu
ga ik maar. Als je me aan 't eind van 't pad nog ro