ich gerechtigd zoude achten tusschen beiden te komen in
eene kwestie van zoo geheel plaatselijken aard: namelijk, wie der
beide kandidaten, Kellogg of Mac-Enery, inderdaad de meerderheid van
stemmen der kiezers van Louisiana op zich had vereenigd. Longstreet
was uit het Zuiden geboortig; en Emory zou niet licht in openlijken
strijd durven handelen met de uitspraak van het Congres. Had hij
alleen maar te doen met Badger en zijn negers, dan maakte Ogden zich
sterk dat de zaak binnen het half uur zou afloopen.

Om half drie zette Badger zich met zijn regiment in beweging. Hij
reed zelf aan de spits, en voerde zijne drie kanonnen met zich;
enkelen zijner manschappen vuurden, luid schreeuwende en gillende,
al vast hunne geweren af.

Zoodra de vijand in het gezicht kwam, kommandeerde Ogden: vuur! De
burgers vuurden, en Badger viel van zijn paard--dood, naar men dacht.

"Valt aan!" riep Ogden. De burgers drongen met de gevelde bajonet
voorwaarts, en de negers, blijkbaar door dien aanval verrast, werden
overhoop geworpen en op de vlucht gejaagd.

Kapitein Angel spoedde zich met zijne kompagnie naar een der
kanonnen. Ten blijk van minachting hunne wapens wegwerpende,
vermeesterden eenige burgers het stuk geschut, dreven de
neger-kanonniers met slagen en schoppen weg, en joegen hen door straten
en stegen na, tot de verbijsterde vluchtelingen een schuilplaats
vonden aan de douane, onder bescherming der federale vlag. Bijna geen
enkele neger hield zich goed. Een zwarte generaal had eene wijkplaats
gezocht in den winkel van een bedienaar der begrafenissen. "Ga weg,
riep de kleine fransche doodkistenmaker; zij zullen u nazetten en
mij vermoorden." De neger wierp zijn gegalonneerden rok en pluimen
weg. "Om Gods wil, massa, laat mij schuilen!"--Een burger trad binnen;
nergens was een generaal te zien: niets dan een gewone neger in een
wijden jas, bezig met een lijkkleed schoon te maken. De burger zag
eens rond, gaf den neger een schop, en ging lachend weer heen.

Zoo als Ogden voorzien had, kwam noch generaal Longstreet, noch
generaal Emory bij deze gelegenheid tusschenbeiden. Ten vijf uur
kwamen de vier kompagnien van Holly-Springs aan; maar deze troepen
werden door Emory niet ter beschikking van Packard gesteld. Longstreet
hield het Kapitool bezet, dat niet werd aangevallen. Omstreeks zes
uren had het vuren opgehouden, en de zegevierende burgers zetten
hunne wapenen in rust ten aanschouwe van de federale troepen.

Aan Badgers