verkoopen. Hij was op en top man van zaken, en als het moest, stond hij
voor niets! Hij bracht een "Asselijn zonder den ezel" bij een behoeftig
kopersnijder en verzocht dien, om in alle stilte eene etsplaat te maken
naar het beeld van den Hollandschen schilder, maar in gezelschap van
eenen ezel. Daar geen van beiden ooit een exemplaar van het veel
gevraagde soort had gezien, veronderstelden ze, dat met den ezel een
gelangoorde viervoeter werd bedoeld. De zaak kwam gereed. De kunstkooper
bezat thans de twee soorten. En toen er weldra een Engelschman bij hem
aanklopte om een "Asselijn met den ezel", drukte hij dezen voor goed
geld den zonderlingen ezelhoeder in de hand. Natuurlijk kwam zijn bedrog
spoedig uit, en heeft hij niet veel exemplaren kunnen slijten. Toch zou
men thans bij onze overzeesche buren weer goed geld willen geven om er
een te bezitten, niet omdat het _geen_ "Rembrand" is, maar ter wille van
de merkwaardigbeid.

* * * * *

VROUWTJE BAS VAN 'T RIJKSMUSEUM.

Hier hebben we het portret van Elisabeth Jacobs Bas, weduwe van admiraal
Swartenhont. Het heeft geene andere bedoeling dan de beeltenis te geven.
Eene omgeving, waarin we beroep, ambt of bezigheden terugvinden,
ontbreekt; de achtergrond is donker. De dame is zonder een of anderen
schijn aan te nemen zoo maar voor den schilder gaan zitten, om zich te
geven zooals ze is. Er spreekt uit de houding groote eerlijkheid,
openhartigheid, die niets heeft te verbergen, die geen behoefte heeft om
manieren aan te nemen. Natuurlijkweg heeft ze de handen rustig over
elkaar gelegd. Over elkaar gelegde handen ziet men dikwijls op een
portret, dat is dus hier het eigenaardige niet. Maar men moet, door er
lang en rustig op te zien, trachten te erkennen, hoe gemakkelijk en
ongedwongen deze handen op den schoot rusten. Niet alleen dat ze er op
_liggen_, dit zegt nog niets, maar ze worden er door _gedragen_. Met de
elleboogen is het net zoo; die vinden steun, die rusten op de leuning
van den stoel. Het sterkst voelen we dit wel in de linkerhand, die over
de rechter is gelegd. Let ook eens op, hoe de onderste achteloos den
zakdoek vasthoudt, en hoe de bovenste in een gemakkelijken greep over de
andere heen ligt. En hoe dit overeenstemt met de houding van het
bovenlijf; ook dit leunt in gemakkelijken stand tegen den rug van den
stoel; het helt net genoeg achterover om dit voelbaar te maken. Alles
draagt er toe bij om den indruk van