ffer te zijn geloofde; op zijn verzoek
bemoeiden de autoriteiten zich met de zaak: 't bleek dat de bewering van
dien Thevenin een zuiver verzinsel was. Maar Rousseau was hiermee niet
tevreden; hij had bedoeld dat de autoriteiten de gelegenheid zouden
aangrijpen om 't komplot op 't spoor te komen, waarvan de oude boef een
der duistere werktuigen was; dat zij 't niet deden versterkte hem in
zijn waan van een algemeene samenzwering tegen hem. Hij was zoo
overtuigd op weg naar Chambery opgelicht en vermoord te worden, dat hij
aan Therese een afscheidsbrief schreef vol raadgevingen over hoe zij na
zijn dood moest doen. Na zonder doel en zonder bepaald plan wat heen en
weer te hebben getrokken in de Dauphine, nam hij in Bourgoin, een stadje
tusschen Lyon en Chambery, zijn intrek ineen herberg en bleef daar
zoowat een jaar. Kort nadat Therese er zich bij hem had gevoegd vond de
plechtigheid plaats, die hij zijn huwelijk noemde: een uitdrukkelijke
verklaring voor getuigen haar tot vrouw te nemen. Van nu af aan sprak
hij altijd over haar als "mijn vrouw" of "Mme Renou," de schuilnaam, die
hij in Trye had aangenomen.

In Bourgoin, dat in een moerassige streek lag, werden hij en Therese
ziek door de vocht of het drinkwater. Diep ongelukkig klaagde hij, geen
dak boven zijn hoofd te hebben; hij wou uitwijken naar Minorca of
Cyprus, ook kreeg hij een plotselinge bevlieging, om naar Wootton terug
te keeren: hij verzocht den minister om een pas en kreeg die, maar ging
natuurlijk niet.... Hij dacht telkens door zijn vijanden in zijn
bewegings-vrijheid belemmerd te worden en maakte dan plannen om hun te
ontkomen; zoodra 't bleek dat zijn voornemens geen enkele belemmering
vonden, gaf hij ze op en richtte zijn zieke willingen op iets anders.
Na een jaar verhuisde hij van Bourgoin naar Monquin, een dorpje in den
omtrek, hoog op een heuvel gelegen: daar betrok hij weer een landhuis,
hem door den bezitter aangeboden. Na een poos begon de oude ellende
opnieuw: Therese klaagde dat de huisbewaarders lomp tegen haar waren en
haar beleedigden.

Uit den tijd van zijn verblijf in Monquin is een brief bewaard van hem
aan Therese, geschreven op een uitstapje dat hij maakte om hun beide
gelegenheid te geven rustig na te denken over hun verhouding. Die was
dikwijls erg gespannen in den laatsten tijd; hij klaagt dat Therese voor
hem verkoeld is, dat van haar vroegere aanhankelijkheid niets meer over
is. Hij geeft toe dat zijn lastig humeur haar het sam