erschende anarchie op echt-republikeinsche wijze,
namelijk door een plebisciet, een einde zou worden gemaakt.

Door den Senaat uitgenoodigd, eene verklaring van zijn gedrag te geven,
erkende de President Grant dat de jongste verkiezing in Louisiana
"een reusachtig bedrog" was geweest. Hij gaf toe aan het verlangen
van den Senaat, dat eene nieuwe verkiezing zou worden gehouden om
uit te maken, wie door het volk als gouverneur werd begeerd, generaal
Mac-Enery of William P. Kellogg; maar hij behield zich, met het oog
op de omstandigheden, de bevoegdheid voor, om het geschikte tijdstip
voor deze verkiezing te bepalen. Kellogg, die zich liefst aan geene
nieuwe stemming wilde wagen, werd mitsdien gemachtigd, de verkiezing
voorloopig, tot gelegener tijd, uit te stellen.

Daar nu alle partijen het eens waren omtrent de nietigheid der laatste
verkiezingen, was Warmoth, volgens zijn beweeren, nog steeds de
wettige gouverneur, en moest hij zijne functien blijven waarnemen, tot
zijn opvolger was benoemd. Zoo betwistten twee vergaderingen en drie
gouverneurs elkander de heerschappij over Nieuw-Orleans. Niemand wist
aan wien hij gehoorzaamheid schuldig was: de anarchie was volkomen. [5]

Zeventien maanden lang zuchtte Nieuw-Orleans onder het juk van
gouverneurs, die niet konden regeeren, van vergaderingen, die geen
wetten konden uitvaardigen, en van gerechtshoven, die elkanders
beslissingen vernietigden. Nieuw-Orleans is Louisiana, ongeveer in
denzelfden zin als waarin Parijs Frankrijk is. Als Nieuw-Orleans
lijdt, lijdt Louisiana, als Nieuw-Orleans herleeft, herleeft ook
Louisiana. Onder het zoogenaamde bestuur van Kellogg ging zoowel het
publiek krediet der stad te gronde, als de fortuin van een groot deel
harer burgers.

Een uitvoerend bewind, uit negers en vreemdelingen samengesteld,
tiranniseerde de stad, en verkwanselde de stedelijke goederen; een
romp-parlement, [6] waarin de negers, die zich geregeld hun traktement
lieten uitbetalen, de meerderheid hadden, nam allerlei besluiten,
waaraan alle kracht van wet ontbrak. Een troep negers, door vreemden
aangevoerd, voerde, als plaatselijke policie, heerschappij over de
straten en kaaien. De zwarte clubs vermenigvuldigden zich, ieder
met zijne eigen geheime teekens en wachtwoorden. Zoolang er nog een
dollard in de schatkist te vinden was, hielpen deze vreemdelingen
zich zelven en hunne aanhangers. Openbare ambten en bedieningen
werden verkocht, schuldbrieven van den staat werden