nteezen en Turken, hunne schepen te verhuren voor het vervoer
van allerlei krijgsbenoodigdheden.

Tegenwoordig liggen de stoombooten viermaal in de week te Lussine
aan; deze stad is, ondanks hare weinig talrijke bevolking, die
hoogstens omstreeks vijfduizend zielen kan bedragen, eene van de
belangrijkste der gansche kust. In 1848 telde zij niet meer dan
vijf-en-twintighonderd zielen.

Van al deze eilanden is Veglia het vruchtbaarste en meest bevolkte;
het ligt onder de kust van Kroatie, waarvan het door het kanaal van
Maltempo is afgescheiden. Op de kaart schijnt dit kanaal smal en
gemakkelijk over te steken, maar inderdaad is dit niet het geval; de
vaart van het eene eiland naar het andere in een visschersvaartuig, is
eene heele reis. De bevolking van het schoone eiland, tusschen vijftien
kleine stadjes en meer dan vijftig dorpjes en gehuchten verdeeld,
bedraagt ongeveer vijf-en-twintigduizend zielen. De inwoners leggen
zich minder dan die van Cherso op de zeevaart toe, en zijn ook minder
welvarend, ondanks de uitnemende vruchtbaarheid van den grond. Van het
eiland Veglia ontvangt Fiume schier al zijne benoodigdheden: koren,
olie, wijn, heerlijke vruchten. Wij steken van Porto-Re de straat over
naar Castelmucchio; langs een zeer moeilijken en vermoeienden weg,
alleen bruikbaar voor voetgangers of voor de kleine, zenuwachtige,
zeer vlugge paarden, die op het eiland geboren en ook naar elders
uitgevoerd worden, wandelen wij, dwars door het eiland heen, naar het
stedeke Veglia. Die kleine havenstadjes gelijken allen op elkander. Zij
zijn allen gebouwd aan een door de natuur gevormden inham van de
hooge kust, eene kalme baai, die door de omringende bergen tegen de
aanvallen van de geduchte bora beveiligd wordt. Langs den oever,
half tegen de berghellingen opklimmende, groepeeren zich dan, in
vaak schilderachtige wanorde, de witte huizen van het kleine vlek,
half handelstad, half visschersdorp.

De geschiedenis van het eiland Veglia is zeer belangwekkend en rijk
aan afwisseling. Sinds de vroegste tijden, waarvan de kronieken
melding maken, was dit eiland eene zelfstandige republiek, waarvan
de magistraten gezamenlijk door de edelen en de plebejers, ieder
voor een deel, werden verkozen. Aan het hoofd van het uitvoerend
bewind stond de hoogste overheidspersoon, met den titel van Graaf,
die voor een jaar gekozen werd. Doch daar het eiland telkens aan
de aanvallen der zeeroovers bloot stond en reeds herhaaldelijk de
bescher