er,
des verkiezende, gebruik maken van een gemakkelijk en betrekkelijk
goedkoop vervoermiddel.

Daar het mij echter voornamelijk te doen was, om het volk in zijn
dagelijksch leven te leeren kennen, wilde ik van den postwagen
geen gebruik maken, die mij niet zou vergunnen, naar goedvinden
op te houden. Ik trad in overleg met de landlieden, die ik op
de binnenplaats van het gerechtshof had ontmoet, en die voor het
meerendeel van Kistagne waren, op enkele uren afstands van Knin. Nadat
zij getuigenis in het proces hadden afgelegd, mochten zij weder naar
hunne woning terugkeeren. Wij kwamen overeen dat wij samen zouden
reizen, en des Zaterdags morgens (16 October 1874) bevond ik mij op
de afgesproken plaats, even buiten de Landpoort.

Het was een schilderachig plekje: achter ons verhief zich de
fraaie poort van Sammicheli, met haar lange houten brug over de
Visschershaven, die de stad met den vasten wal verbindt; rechts hadden
wij de kaai, waartegen enkele kleinere vaartuigen, karveelen, lagen
geankerd; voor ons, de weg, aanvankelijk ingesloten tusschen de zee
en het groote bastion, aan het strand opgeworpen. Boven het bastion
prijkt het fiere wapenschild der oostenrijksche monarchie.

(Wordt vervolgd.)

Blanken en kleurlingen.

(Vervolg van jaargang 1876, bladz. 374.)

XIV.

Zambo's.--Negerslavernij bij de roodhuiden.--Caddo.

Caddo, een dorp in het distrikt Choctaw, twee-en-dertig mijlen
ten noorden van de Red-River, zeven-en-dertig mijlen ten zuiden
van Limestone-Gap, is eene kolonie van zambo's, en zeker een van de
zonderlingste nederzettingen in eene landstreek, zoo bij uitnemendheid
rijk aan ethnologische verrassingen. Een zwerm van houten hutten,
binnen omrasterde velden omsloten, omgeeft eene kleine stad, die
een school en een gevangenis, een kerk en eene vrijmetselaarsloge,
een hoofdstraat en een marktplaats bevat, en waar het vooral ook
niet ontbreekt aan biljardzalen en aan kroegen. Door middel van een
spoorweg is dit stadje verbonden met Fort Gibson in het land der
Creeks, en met Denison-City in Texas. Caddo bezit ook eene drukkerij
en eene krant, die eens in de week uitkomt. Maar het is niet de school
of de gevangenis, niet de spoorweg of de drukkerij, die in de eerste
plaats de belangstelling verdient, de nieuwsgierigheid prikkelt: dat
doet vooral de bevolking van het wonderlijke stedeke. De bewoners van
Caddo zijn op zich zelven de grootste merkwaardigheid. De hutten in
het open veld en bijna a