s, et
exaudiens cardinem desiderii ejus, non curasti quod tunc petebat, ut me
faceres* quod semper petebat. Flavit ventus, et implevit vela nostra, et
littus subtraxit aspectibus nostris: in quo mane illa insaniebat dolore, et
querelis, ac gemitu implebat aures tuas contemnentis ista*; cum et me
cupiditatibus meis raperes ad finiendas ipsas cupiditates, et illius
carnale desiderium justo dolorum flagello vapularet. Amabat enim secum
praesentiam meam more matrum, sed multis multo amplius; et nesciebat quid
tu illi gaudiorum facturus esses de absentia mea. Nesciebat; ideo flebat et
ejulabat, atque illis cruciatibus arguebatur in ea reliquiarium Evae*, cum
gemitu quaerens quod cum gemitu pepererat. Et tamen post accusationem
fallaciarum et crudelitatis meae, conversa rursus ad deprecandum te pro me,
abiit ad solita, et ego Romam.

[Sidenote: IX. Febri correptus periculose laborat.]

16. Et ecce excipior ibi flagello aegritudinis corporalis, et ibam ad
inferos, portans omnia mala quae commiseram et in te, et in me, et in
alios, multa et gravia, super originalis peccati vinculum quo [Sidenote: 1
Cor. 15, 22.]_omnes in Adam morimur_. Non enim quidquam eorum mihi
donaveras in Christo; nec [Sidenote: Eph. 2, 14.]_solverat ille_ in cruce
sua* _inimicitias_ quas tecum contraxeram peccatis meis. Quomodo enim eas
solveret in cruce phantasmatis[109], {73} quod de illo credideram? Quam
ergo falsa mihi videbatur mors carnis ejus, tam vera erat animae meae: et
quam vera erat mors carnis ejus, tam falsa vita animae meae, quae id non
credebat. Et ingravescentibus febribus jam [Sidenote: Ps. 58, 9. Heb.]_ibam
et peribam_ Quo enim irem, si tunc hinc abirem, nisi in ignem atque
tormenta digna factis meis in veritate ordinis tui? Et illa hoc nesciebat,
et tamen pro me orabat absens. Tu autem ubique praesens, ubi erat
exaudiebas eam; et ubi eram miserebaris mei, ut recuperarem salutem
corporis mei, adhuc insanus corde sacrilego. Neque enim desiderabam in illo
tanto periculo baptismum tuum; et melior eram puer, quando illum de materna
pietate flagitavi, sicut jam recordatus atque confessus[110] sum. Sed in
dedecus meum creveram, et consilia medicinae tuae demens irridebam[111],
qui me non sivisti talem bis mori. Quo vulnere si feriretur cor matris,
nunquam sanaretur. Non enim satis eloquor quid erga me habebat animi,
[Sidenote: Gal. 4, 19.]et quanto majore sollicitudine me parturiebat
spiritu, quam carne pepererat.

17. Non itaque video quom