unt, mala putantur: et eadem ipsa conveniunt aliis[169], et bona
sunt, et in semetipsis bona sunt. Et omnia haec quae sibimet invicem non
conveniunt, conveniunt inferiori parti rerum, quam terram dicimus; habentem
coelum suum nubilosum atque ventosum congruum sibi. Et absit jam ut
dicerem, Non essent ista*! quia etsi sola ista cernerem, desiderarem quidem
meliora, sed jam etiam de solis istis laudare te deberem; quoniam laudandum
te ostendunt [Sidenote: Ps. 148, 1-12.]_de terra dracones et omnes abyssi,
ignis, grando, nix, glacies, spiritus tempestatis, quae faciunt verbum
tuum, montes et omnes colles, ligna fructifera et omnes cedri; bestiae et
omnia pecora, reptilia et volatilia pennata; reges terrae et omnes populi,
principes et omnes judices terrae; juvenes et virgines, seniores cum
junioribus laudant nomen tuum_. Cum vero etiam _de coelis te laudent,
laudent te_, Deus noster, _in excelsis omnes Angeli tui, omnes Virtutes
tuae, sol et luna, omnes stellae et lumen, coeli coelorum et aquae quae
super coelos sunt, laudent nomen tuum_: non jam desiderabam meliora, quia
omnia cogitabam; et meliora quidem superiora quam inferiora, sed meliora
omnia quam sola superiora, judicio saniore pendebam.

[Sidenote: XIV. Sanae mentis homini nihil displicet inter creaturas Dei.]

20. Non est sanitas eis quibus displicet aliquid creaturae tuae; sicut mihi
non erat, cum displicerent multa quae fecisti. Et quia non audebat anima
mea ut ei displiceret Deus meus, nolebat esse tuum quidquid ei displicebat.
Et inde ierat in opinionem duarum substantiarum, et non requiescebat, et
aliena loquebatur. Et inde rediens fecerat sibi Deum per infinita spatia
locorum omnium, et eum putaverat esse te; et eum collocaverat in corde suo,
et facta erat rursus templum idoli sui abominandum tibi. Sed posteaquam
fovisti caput nescientis, et clausisti [Sidenote: Ps. 118, 37.]_oculos meos
ne viderent vanitatem_; cessavi de me paululum, et consopita est insania
mea: et evigilavi in te, et vidi te infinitum aliter; et visus iste non a
carne trahebatur.

{118}

[Sidenote: XV. Quomodo veritas es falsitas in creaturis.]

21. Et respexi alia, et vidi tibi debere quia sunt, et in te cuncta finita:
sed aliter, non quasi in loco, sed quia tu es omnitenens manu veritate; et
omnia vera sunt, inquantum sunt; nec quidquam est falsitas, nisi cum
putatur esse quod non est. Et vidi quia non solum locis sua quaeque suis
conveniunt, sed etiam temporibus: et quia tu, qui so