vere, sicut jam diu
desideraremus, si id fecissem. Erat enim ipse in ea re etiam tunc
castissimus, ita ut mirum esset; quia vel experientiam concubitus ceperat
in ingressu adolescentiae suae, sed non haeserat; magisque doluerat et
spreverat, et deinde jam continentissime vivebat. Ego autem resistebam
illi, exemplis eorum qui conjugati coluissent sapientiam, et promeruissent
Deum, et habuissent fideliter ac dilexissent {99} amicos. A quorum ego
quidem granditate animi longe aberam: et deligatus* morbo carnis mortifera
suavitate, trahebam catenam meam, solvi timens, et quasi concusso vulnere
repellens verba bene suadentis, tanquam manum solventis. Insuper etiam per
me ipsi quoque Alypio loquebatur serpens, et innectebat atque spargebat per
linguam meam dulces laqueos in via ejus, quibus illi honesti et expediti
pedes implicarentur.

22. Cum enim me ille miraretur, quem non parvipenderet, ita haerere visco
illius voluptatis, ut me affirmarem, quotiescumque inde inter nos
quaereremus, caelibem vitam nullo modo posse degere; atque ita me
defenderem, cum illum mirantem viderem, ut dicerem multum interesse inter
illud quod ipse raptim et furtim expertus esset, quod pene jam ne
meminisset quidem, atque ideo nulla molestia facile contemneret, et
delectationes consuetudinis meae, ad quas si accessisset honestum nomen
matrimonii, non eum mirari oportere, cur ego illam vitam nequirem spernere:
coeperat et ipse desiderare conjugium, nequaquam victus libidine talis
voluptatis, sed curiositatis. Dicebat enim scire se cupere quidnam esset
illud, sine quo vita mea quae illi sic placebat, non mihi vita, sed poena
videretur. Stupebat enim liber ab illo vinculo animus servitutem meam, et
stupendo ibat in experiendi cupidinem, venturus in ipsam experientiam,
atque inde fortasse lapsurus in eam quam stupebat servitutem; quoniam
_sponsionem_ volebat _facere cum morte_; et _qui amat periculum, incidit in
illud_. Neutrum enim nostrum, si quod est conjugale decus in officio
regendi matrimonii et suscipiendorum liberorum, ducebat, nisi tenuiter.
Magna autem ex parte atque vehementer consuetudo satiandae insatiabilis
concupiscentiae me captum excruciabat: illum autem admiratio capiendum
trahebat. Sic eramus, donec tu, Altissime, non deserens humum nostram,
miseratus miseros, subvenires miris et occultis modis.

[Sidenote: XIII. Uxor quaeritur Augustino.]

23. Et instabatur impigre ut ducerem uxorem. Jam petebam, jam
promittebatur, maxime matre d