rtunan cxapelon." La unua viro eniris surportante
sian cxapelon; li sencxapeligis tamen dum li cxirkauxrigardis; kaj
tial, malkonsciante, estigis ekzemplon por la sekvinto. En tiaj
komunumoj bonaj kaj malbonaj faroj estas kontagxaj. Dum la procesio
eniris vice, auxdigxis komentoj--kritikoj direktitaj, eble, pli
gxuste al Stucxjo, kiel spektaklestro--"Cxu estas li?" "ege malgranda
specimeno;" "mankas al li koloro;" "ne plu granda ol pistolo." La
donacoj estis egale tipaj: argxenta tabakujo; Hispana ormonero; mararmea
revolvero argxente muntita; orspecimeno; belege brodita naztuko de
virino (de Okhursto, la vetludisto); diamanta brustobrocxo; diamanta
ringo (sugestite per la brocxo, kun la komento de la donacinto ke li
"vidis tiun brocxon kaj pliproponis gxin je du diamantoj"); katapulto;
Biblio (de nekonata donacinto); ora sprono; argxenta kafkulero (la
inicialoj, mi bedauxras diri, ne estis tiuj de la donacinto); paro da
tondiloj de kirurgo; lanceto; bankbileto de kvin pundoj de Banko de
Anglio; kaj cxirkaux du cent dolaroj en hazardaj or- kaj argxenteroj.
Dum tiuj procedoj Stucxjo estigis silenton tiel senemocian kiel tiu
de la morta virino maldekstraflanke de li, gravecon tiel enigman kiel
tiu de la novnaskigxinto dekstre de li. Sola evento okazis por rompi
la monotonecon de la stranga procesio. Dum Kentuko klinigxis super la
kandelskatolo duonscivoleme, la infano turnigxis kaj, en spasmo de
doloro, krocxis lian palpantan fingron kaj tenis gxin fikse dum momento.
Kentuko aspektis stulte kaj embarasite. Kvazauxa rugxigxo klopodis
sin fiksi sur lian veterbatitan vangon. "La malbenita kanajleto," li
diris, eligante sian fingron kun, eble, pli da tenereco kaj prizorgo
ol oni povintus jugxi lin kapabla elmontri. Li tenis tiun fingron
iom apartigita disde ties kunuloj dum li eliris kaj kontrolis gxin
scivoleme. La kontrolo estigis la saman originan komenton pri la infano.
Efektive, li sxajnis gxui ripeti gxin. "Li luktis kun mia fingro," li
rimarkis al Tiptono, elmontrante la membron, "la malbenita kanajleto!"

Estis la kvara horo de la mateno antaux ol la kampadejo elektis
kusxigxi. Lumo brilis en la kabano kie la vacxantoj sidis, cxar Stucxjo
ne enlitigxis tiun nokton. Nek Kentuko. Li drinkis liberege kaj rakontis
kun granda entuziasmo sian sperton, findirante sensxangxe je sia kutima
kondamno de la novalveninto. Tio sxajnis senzorgigi lin je iu ajn
maljusta akuzo de sentimentaleco, kaj Kentuko havis la malfortojn de la
p