blankajn
dentojn, kaj dirante, "Superludite, oldulo," etendis la manon. La
Partnero de Tenesio alprenis gxin en sian, kaj dirante, "Dum mi
preterpasis mi nur hazarde eniris por vidi kiel fartas la afero,"
lasis la manon fali passive kaj aldirinte ke "estas varma nokta,"
denove sxvabris sian vizagxon per sia vakertuko kaj sen cetera vorto
retirigxis.

Neniam denove la du viroj renkontigxis vivaj. Cxar la senparalela
ofendo de la sxmirmono ofertita al Jugxisto Lincxo--kiu, cxu
antauxjugxa, cxu malfortvola, cxu mallargxmensa, restis almenaux
nekoruptebla--stabiligis en la menso de tiu mita persono ajnan hezitan
decidon pri la sorto de Tenesio; kaj je tagigxo oni marsxigis lin,
strecxe garditan, por gxin renkonti cxe la supro de Marlejo-Monteto.

Kiel li alfrontis gxin, kiom aplomba li estis, kiel li malkonsentis diri
ion ajn, kiom perfektaj estis la arangxoj de la komitato, tio cxio estis
raportita siatempe, kun la aldono de averta moralajxo kaj ekzemplo por
cxiuj estontaj maliculoj en _Rugxa-Hundo-Klariono_, per ties redaktoro,
kiu cxeestis la aferon kaj al kies vigla Anglalingvo mi gxoje direktas
la leganton. Sed la beleco de tiu mezsomera mateno, la benita amikeco
de tero kaj aero kaj cxielo, la vekita vivo de la liberaj arbaretoj
kaj montetoj, la gxoja renovigo kaj la promeso de la Naturo, kaj super
cxio, la infinita sereneco kiu entuziasmigis pere de cxiu el tiuj, ne
estis raportitaj, malapartenante al la socia leciono. Kaj tamen, kiam la
senvalora kaj stulta ago estis plenumita, kaj iu vivo, kun siaj eblecoj
kaj respondecoj, forpasis el la misformajxo pendanta svinge inter tero
kaj cxielo, la birdoj kantis, la floroj malfermigxis, la suno brilis,
tiel gaje kiel antauxe; kaj eble _Rugxa-Hundo-Klariono_ pravis.

La Partnero de Tenesio ne enestis la aron cxirkauxantan la minacan
arbon. Sed dum la cxeestantoj turnigxis por disigxi, ilia atento
direktigxis al la malkutima aspekto de senmova azencxaro haltinta
cxeflanke de la vojo. Alproksimigxante, tuj ili rekonis la respektindan
Jxaninjon kaj la duradan cxareton kiel havajxojn de la Partnero de
Tenesio, utiligatajn de li por forporti teron el sia pretendejo; kaj
kelkajn pasxojn pli malproksime la proprietanton mem de la ekipajxo,
sidantan sub cervokularbo, forvisxantan la sxviton de sur sia brilanta
vizagxo. Responde al iu demando, li diris ke li venis por la korpo de
la "forpasxinto", "se tute malgravas al la komitato." Li ne deziris
hastigi "ion ajn"; li bonvolis "a