angxera simpatia humoro komencis
homecigi la tribunalon.

"Prave," aldiris la Partnero de Tenesio. "Mi malrajtas diri ion ajn
kontraux li. Kaj nun, kio estas la kazo? Jen estas Tenesio kiu deziras
monon, gxin deziregas, kaj malbonvolas peti gxin al sia longtempa
partnero. Nu, kion faras Tenesio? Li embuskigas fremdulon kaj kaptas
tiun fremdulon; kaj lin vi mem embuskigas viavice kaj lin kaptas; kaj
la honoroj estas facile al vi. Kaj mi demandas vin, cxar vi estas
honestamensa viro, kaj vin cxiujn, kiuj estas cxiuj gxentlemanoj, kaj
honestamensaj, cxu mi ne pravas?"

"Malliberulo," diris la jugxisto, interrompante, "cxu vi havas demandojn
por starigi al cxi tiu viro?"

"Ne, ne!" aldiris haste la Partnero de Tenesio. "Mi elmetas sola
cxi tiun manon. Bazoroke, jen estas la afero; Tenesio, jen tiu,
ruzludigis iom krude kaj multkoste fremdulon kaj cxi tiun kampadejon.
Kaj nun, kio estas la gxusta sumo? Kelkaj dirus ke granda, kelkaj
dirus ke malpli granda. Jen estas dek sep cent dolaroj, en kruda oro
kaj horlogxo--estas preskaux la tutajxo de miaj havajxoj--kaj nomu
tion kvita!" Kaj antaux ol mano povus levigxi por malpermesi lin, li
elversxis la enhavon de la tolsako sur la tablon.

Dum momento lia vivo minacigxis. Unu-du viroj saltstarigxis, pluraj
manoj palpsercxis kasxitajn armilojn kaj propono "eljxetu lin tra la
fenestro" estis nuligita nur per gesto de la jugxisto. Tenesio ridis.
Kaj versxajne malkonsciante pri la ekscitigxo, la Partnero de Tenesio
elprofitis la oportunon resxvabri sian vizagxon per sia vakertuko.

Kiam ordo estis restauxrita kaj oni komprenigis al la viro, uzante
fortaj esprimoj kaj retoriko, ke la ofendon de Tenesio mono ne povus
pardonigi, lia vizagxo alprenis pli seriozan kaj sangvinan koloron kaj
la plej proksimaj al li rimarkis ke lia malglata mano tremetis sur
la tablo. Li hezitis momenton dum malrapide li remetis la oron en la
tolsakon kvazaux ne ankoraux tute prikonsciante la altigitan senton de
justeco kiu influis la tribunalon kaj konsternite pro la supozo esti
ofertinta malsuficxon da mono. Tiam li turnigxis al la jugxisto, kaj
dirante, "Cxi tiu estas solapersona mano, elmetita solapersone kaj sen
mia partnero," li riverencis al la jxurio kaj estis retirigxonta kiam la
jugxisto lin revokis.

"Se vi havas ion por diri al Tenesio, pli bone estus diri tion nun."

Unuafoje tiun vesperon la okuloj de la malliberulo kaj lia stranga
advokato renkontigxis. Tenesio ridetis, elmontris siajn