egxo.

La dummomenta ekscitigxo revenigis S-ron Okhurston al la fajro kun lia
kutima trankvilo. Li ne vekis la dormantojn. La Naivulo dormis pace,
kun rideto sur lia bonhumora efelida vizagxo; la virgulino Pinjo dormis
tiel dolcxe apud siaj pli malfortaj fratinoj kvazaux prizorgataj de
cxielaj gvardistoj; kaj S-ro Okhursto, suprentirante sian kovrilon sur
la sxultrojn, karesis sian liphararon kaj atendis la tagigxon. Gxi
alvenis malrapide en la kirligxanta nebuleto de negxeroj kiuj blindumis
kaj konfuzis la rigardon. La videbla parto de la pejzagxo sxajnis magie
sxangxita. Li superrigardis la valon kaj resumis la nunecon kaj la
estontecon en ununura vorto: "Negxizolitaj!"

Zorga inventaro pri la provizajxoj, kiuj, felicxe por la kompanio,
estis staplitaj interne de la kabanacxo kaj tial eskapis la krimajn
fingrojn de Onklo Vilcxjeto, malkovris la fakton ke, kun prizorgo kaj
prudento, ili kapablus travivi eble dek pluajn tagojn. "Tio estas,"
diris S-ro Okhursto mallauxte al la Naivulo, "se vi bonvolos nutri nin.
Se ne--kaj eble pli bone estus ke ne--vi povos atendi gxis kiam Onklo
Vilcxjeto revenos kun provizajxoj." Pro ia okulta kialo, S-ro Okhursto
malsukcesis devigi sin malkasxi la friponecon de Onklo Vilcxjeto, kaj
tial li proponis la hipotezon ke tiu vagiradis el la kampadejo kaj
hazarde stampedis la bestojn. Li glitumis averton al la Dukino kaj
Patrino Sxiptono kiuj, kompreneble, sciis la faktojn de la kabeo de ilia
kamarado. "Ili malkovros la veron pri ni cxiuj kiam ili malkovros ion
ajn," li aldiris signifoplene, "kaj estas senutile timigi ilin nun."

Tocxjo Simsono ne nur metis sian tutan mondan havajxaron je la dispono
de S-ro Okhursto, sed sxajnis gxui la eblon de ilia deviga izolado. "Ni
havos bonan kampadon dum semajno kaj tiam la negxo fandigxos kaj ni
reiros cxiuj kune." La felicxiga gajeco de la juna viro kaj la trankvilo
de S-ro Okhursto infektis la aliajn. La Naivulo, helpe de pinarbaj
brancxoj, improvizis pajlajxon por la sentegmenta kabano kaj la Dukino
direktis Pinjon en la rearangxo de la internajxo kun speco de gusto kaj
takto kiu malfermis la bluajn okulojn de tiu provinca knabino gxis ilia
plej granda etendigxo.

"Mi s'pozas ke vi alkutimigxis al bonkvalitajxoj cxe Poker-Ebenajxo,"
diris Pinjo. La Dukino forturnigxis abrupte por kasxi ion kio rugxigis
sxian vangon tra ties profesia kolorajxo kaj Patrino Sxiptono petis ke
Pinjo ne "babiladu." Sed kiam S-ro Okhursto revenis post laciga sercxado