mia fiancxino, sed tiu cxi sxin turnis de mi.

KARRI. Vi erarigxis. Greto nur sxercis.

ESKO. Kaj vi ankaux kun mia patro, en Mezvoja drinkejo, kie vi tostis
kaj manojn premis por sankcii la decidon, cxio tio cxi do estis nur
sxerco?

KARRI. Nura sxerco cxe la brandoglaso kaj mi supozis, ke via patro
tion komprenis.

ESKO. Li estas serioza viro egale kiel lia filo kaj ne sensencan
sxercadon toleras same kiel mi, kaj, ke ni ne estas viaj ludiloj,
tion oni montros al vi!--Mi vin legxe persekutos, Jakobo, kaj ankaux
vian edzinon Greto. En la sama gxojo ankaux partoprenu Timoteo kaj
lia patro, la fortega maljunulo, kiu tiel senhonte pugnofrapis min.
Cxiuj kune, kaj pereiga proceso farigxos, de kiu vi ne liberigxos
kvankam vian domon gxis la planktraboj vi perdus. Jes, nun vi
trovigxas en kaptilo kaj la puno atendas vin; cxar la afero estas
grava, gravega. Vi trovigxos en dilemo, amikoj miaj!

KARRI. Via parolo sciigas, ke vi ankoraux konas nek legxon, nek
reglementojn.

ESKO. Suficxe mi ilin konas. Mi instruos vin, vi... Kia estas nomo de
tiu vilagxo?

KARRI. Gxia nomo estas Hatyla.

ESKO. Bone, mi instruas vin, la hundidojn de Hatyla!

KARRI. Se legxon vi konas, vi ankaux scias, kia puno atendas tiun,
kiu cxe sia najbaro ian feston, kiel edzigxan, baptan aux funebran,
klopodas konfuzi. Mi estas pacema viro kaj gxuste pro tio mi
respektas legxon, kaj scias apelacii al gxi, se iu al miaj rajtoj
sin altrudas.--Mi ne diras pli, mi nur avertas vin estigi
malordon.--Venu, Jakobo! (Karri kaj Jakobo eliras.)

ESKO. Sed mi diras kiel Mateo Koiranoja, farinte murdon: ni ne
auxskultas al la minaca vocxo de legxo dum nia galo sxveligxas kaj la
mielroso de l' vengxo en nia koro bolas. Tiel estas, gxi estas la
persista pekradiko, kiu regas nin, mi tion konfesas; sed mi ne povas
gxin regi kaj ecx tion ne tre klopodas; cxar mi ne estas kulpa pri la
ekpeko de Adamo.--Vengxi mi volas tiun trompon, mi volas fari tie
cxi ion senteblan, gxustan dispremon, kiu iomete malpezigos mian
koron.--Kun la fiancxino mi volas ankoraux paroleti. (Proksimigxas al
la dekstra pordo.)

MICXJO. Unu vorton. Esko!

ESKO. Ne ecx unu vorton, Micxjo! La skorpioj hodiaux regu.--Pripensu,
kia tago, kia historio tiu cxi!--Mi ja festas mian propran edzigxon,
sed ne estas fiancxo; mia fiancxino estas bela, similas floron sur
la herbejo, tamen sxi ne estas mia fiancxino; sxi apartenas al la
lignosxuisto. Ho, Micxjo, tiu penso min brulas.--Mi volas parol