orto, kaj estas laux volo de Janjo.

TOBIO. Ho, printempvespera floro! Mi cxirkauxprenos vin. La maljunulo
vin volas cxirkauxpreni! (Cxirkauxprenas Janjon.)

MARTO (aparte). Bona infano! via boneco min emocias pli ol la
mondonaco.

ERIKO. La plej bonan mi vidis! Cxio refarigxu bone!--Iru, Esko, kiam
vi havas tempon al Karri kaj arangxu la aferon kun li. Mi konas lin,
monpunon vi ne necesas pagi, nur kion vi difektis. Iru kaj pacigxu
kun li!

ESKO. Mi iros plejeble baldaux.

TOBIO. Kaj via malprofito, Anjo kaj Karlo, kaj eble de iu alia, estas
kompensotaj.--Sed vi, Ivaro, gardu vin de nun!

IVARO. Patro, mi hontas! Tio efikas pli ol puno, miloble pli. Mi
hontas kiel hundo, memorante diversajn aferojn.--For la gxisnuna
vivmaniero!

ZEBEDEO. Jes, Ivaro; tiel juna kaj jam tiel fervorema klini la
glason! Mi volus vin regali per mia bastono!

IVARO. Bone regalu min!

ZEBEDEO. Nu, atentu, oni ankoraux fosas cxirkaux la radiko de l'
arbo; sed baldaux montru bonajn fruktojn!

IVARO. Mi ion entreprenos!

ZEBEDEO. Tion faru, kaj faru brave!

IVARO. Mi farigxos maristo, Niko!

NIKO. Bone kaj gxuste decidite, Ivaro! Tie vi perlaboru vian vivon,
tion sciigas al mi via karaktero!

IVARO. Mi marveturos kaj revenante de tie por saluti miajn cxi-tieajn
parencojn, mi estos maristo impona kun oro en la monujo, kaj multajn
profetojn mi hontigos.

NIKO. Bone!

TOBIO. Ha ha ha, Ivaro, filo mia!--Tion faru, tion faru, kaj estu
bonvenonta reen!

IVARO. La afero estas decidita.

ESKO. Ivaro ekiru maren, mi kudros cxi tie kune kun patro kaj neniam
edzigxos, neniam! Kion mi farus kun edzino? Nun mi konas tiun specon.
Trompistinoj ili estas.

ZEBEDEO. Eble via konsidero ankaux estas plej bona.

ESKO. Neniam mi edzigxos, neniam, estas decidite.

MARTO. Tablon por edzigxofesto mi pretigis en nia domo, sed gxi nun
sxangxigxu por fiancxigxo de Kriscxjo kaj Janjo. Mi invitas vin
cxiujn. Bonvolu eniri! (Eniras la domon, lasante pordon malfermita.)

NIKO. Cxiuj, cxiuj! Neniu restu malantaux la muro.--Vi ankaux,
maljuna Anjo, kaj vi, knabo; vin mi ne konas, vi apartenas al pli
juna generacio.

KARLO. Oni nomas min Karlo de Lenjo.

NIKO. Eniru Karlo de Lenjo! Cxiuj eniru! La gxojo forigu malafablecon
kaj cxagrenon!

ESKO. Certe hodiaux malgxojo kaj gxojo, dubo kaj espero alterne
sxangxigxis. Dukolora la tago estis kiel sxafaro.

ZEBEDEO. Ho, granda tago! La ekfulmojn kaj tondrojn sekvis klara
cxielo de l' konkordo. Ni c