s. La ebleco por ke sxi kaj la malbenita forgxisto
ekkaptos de ni la kvincent talerojn, tiu penso mian koron bruligas
pli ol fajro de l' infero. Je Dio! Mi jxuras, ke tio ne okazos. Se
la mallertulo ne kunvenigas edzinon, li kontentigxu kun tiu, kiun mi
havigos al li. Mi rezervis al li amikinon, kiu lin akceptos kiel
malsata aglo. Li devas tuj edzigxi, sed pro tio vi devas ankoraux
intrigi kun la preposto.

TOBIO. Mi agos laux via volo. Sed tia disrevigxo ne timigu nin.
Baldaux ili alvenos kaj la fiancxino sidas apud Esko kiel floro de
Sarono. Ili estas solene edzoligitaj, por eterne kunigitaj; alie ili
ne estus restintaj tri semajnojn dumvoje. Baldaux ili alvenos dum
sonoj de fajfilo. La tajloro Andreo ilin atendas kun klarneto en la
mano je la vojdisigxo. Kaj mi jxuras, Marto, ke mi ankoraux vespere
dancos polskon kun vi sur tiu ebena korto.--Sed kion opinii pri
Ivaro, kiu gxis nun ne revenis?

MARTO. Ke li vivas, ni scias, cxar li ja estas vidita sur la stratoj
de Hameenlinna, sed klukanta pro ebrieco.

TOBIO. Kanajla knabo, vi neeviteble ricevos puneton, fine de tie
revenante, jes, tute certe.

MARTO. Mi vipos lin tiel, ke li la tutan semajnon kusxu ecx membron
ne movante. Sed vi, eniru por amuzi la kantoron. Pri unu afero mi
memorigas vin: ne ebriigxu hodiaux, se vi ne volas esti enbarota en
la porkejon.

TOBIO. En la porkejon? Marto mia, ne parolu tiel porke en tiu solena
momento!

MARTO. Eniru la cxambron kaj ne parolacxu. (Tobio eniras, Marto sola.)
Vi restas ankoraux, sentauxgulino. Se vi ne tuj aperas, mi vian nukon
distordos, cxar hodiaux mi ne estas ludema.--(Janjo venas.) Sed jen
sxi venas. Gxoju, cxar vi ne restis pli longe!--Cxu vi ricevis siropon?

JANJO. Ne, li diris, ke li mem ne havis.

MARTO. Mallertulino, neniam vi povas ion fari.

JANJO. Mi ne ricevis.

MARTO. Pro tio, ke vi estas senenergia.

JANJO. Kion mi povis fari?

MARTO. Silentu! kaj ekiru tuj al Brito, memorigu sxin pri la dek
ovoj, kiujn sxi sxuldas al mi kaj diru al sxi, ke, se sxi ne redonas
ilin, mi elsxiros la okulojn el sxia kapo, kiel faris antauxe la
diablo kun sorcxistino de Kittila. (Janjo iras dekstren. Karlo de
Lenjo venas.)

KARLO. Cxu Ivaro ne jam revenis el la urbo?

MARTO. Ne.

KARLO. Mi estas certa, ke li fordrinkis mian birdomonon kaj nun mi
estos sen municio.

MARTO. Estas eble.

KARLO. Vi devas kompensi la malprofiton, kiun kauxzis al mi via filo.

MARTO. Ni vidos! (Maljuna Anjo venas.)

ANJO.