, kiu amas vian filinon; donu sxin al li, li meritas bonan
edzinon.

NIKO. Kion vi mem diras, Janjo mia?

JANJO. Malkasxe mi volas respondi. Ho, vi ja estas mia propra patro,
mia defendanto kaj protektanto. Ne plu mi ja bezonas timi la malamon
de fremduloj! Miajn kordezirojn mi konfesos al vi.--Tiun viron mi jam
de longe amis, tage kaj nokte li estis mia sola penso, kaj mia plej
kara deziro estus edzinigxi kun li, sed obstine oni malebligis nian
edzigxon. Ho, patro mia! mi multe suferis.

NIKO. Tion mi kredas. Esprimo de via okulo estas de suferanta serafo.

JANJO. Sed mi ne volas denunci, ne, mi ne volas. Cxio ja nun farigxis
bona.

ZEBEDEO. Certe la knabino multajn severajxojn spertis; sed la
proverbo diras: "la haringeto ne difektigxas en la salo".

NIKO. Jes, kantoro, mi vidas, ke sxi estas honesta knabino.--Prenu
manon de via amiko; mi fiancxigas vin, mi ankaux. (Kriscxjo kaj Janjo
manprenas unu la alian.)

MARTO (aparte). Cxio do estas perdita. Malbeno, malbeno! Mi ne
eltenas plu.

NIKO. En la proksima dimancxo oni anoncu la trian fojon.

KRISCXJO. Tiam ni ankaux festos nian edzigxon kaj akceptos la
kvincent talerojn. Ili nun certe apartenas al ni, cxar Esko ne plu
povas kun ni konkuri. Ecx se li tuj fiancxigxus, tri semajnoj
devas pasi gxis lia edzigxo, sed al ni suficxas nur kvin tagoj.
La venko estas nia! Sed kion tio cxi signifas komparate kun vi,
knabino mia, kiun mi nun certe scias mia!--Malgraux cxio, la venko
estas nia!

ZEBEDEO. La sorto, la sentrompa sorto!--Verecon mi elparolas. Tiun
orfan knabinon oni klopodis per multspecaj artifikoj malhelpi de sia
rajto al legxa unuigxo, sed cxio sxangxigxis.--Vi, kiuj asertas
neekziston de direktanta providenco, venu tien cxi, al korto de
botisto Tobio, por vidi ekzemplon; gxi estas vin blindigonta kiel la
blueta fulmo.--Potenca estas la maljusteco, sed pli potenca la
justeco. Jen nia konsolo!--Sed kian miregindajxon oni alportas tien
cxi? (La kromgastoj portante Micxjon, alvenas el dekstre.)

ESKO. Estas ja vi, Micxjo? (Ili sidigas Micxjon teren.)

1:A KROMGASTO. Al vi, kantoro, ni venigis viron por esti bandagxata;
li rompis sian piedon.

ESKO. So, Micxjo! Nu, mi ne volas vin moketi, vi ricevis vian parton.

TOBIO. Vi, Judaso! Sed vi ja estas mia falinta malamiko, pro tio tenu
trankvile vian lokon.

ZEBEDEO. Denove ekbrilo de l' glavo de la vengxangxelo. Cxielo, mi
dankas vin, por ke vi punas; alie malgraveco, moko, ofendo kaj trompo
paradus