li logxas sur la libera, resonanta
pinplatajxo.--Tie cxi estas fortega ehxo, sonigu gxin per via vocxo,
kantoro!

ZEBEDEO. Nun estas nek gxusta tempo, nek loko por psalmokanto.

TOBIO. Nur kantkrieton, por ke ni auxdu la ehxon.

ZEBEDEO. La la la laa! (Ehxo.)

TOBIO. La la la laa! (Kantante.) Sed ni knaboj el Manttala ...
Hih! (Jxetas sian cxapelon en la aeron. Marto alvenas el la domo kaj
tauxzas lian hararon.)

MARTO. Tuj silentu, falko!--Kion vi faros tie cxi ekstere? Kantoro,
bonvolu eniri. (Iras en la domon.)

TOBIO (reprenas sian cxapon). La grandsxirmila cxapo de Esko; li
ricevis la mian pro la edzigxofesto. (Ektrinkas.)

ZEBEDEO. Min tre surprizis tiu okazo, nome la tauxzo.

TOBIO. Tiun cxi antauxtufon sxi iom ektauxzis, sed mi pardonas al
sxi, cxar sxi estas tre ekcitema kaj ekkolerema kauxze de la festo.
Sxi egalas fulmon. Cxu vi atentis la rapidecon de sxia ago? Kiel sago
sxi ekaperis, kiel sago post unu sekundo ree estis en la domo kaj
dume havis tempon tauxzi min.

ZEBEDEO. Sceptro cxe virino estas malgxojiga signo; gxi antauxsciigas
ruinon de l' nacioj. Kiam en Romo la granda potenco klinigxis al sia
falo, la prostituinoj, virinacxoj kaj kromvirinoj regis, kaj la viro
tremis antaux la virino. Kia honto! Cxie volupto kaj amuzo.--Tobio!
Mi estimas virinon, sed diras, ke fino de l' mondo, bankroto, kaj
eterna konfuzo nin proksimigxas, kiam sxi sin vestas per pantalono
kaj nin komencas bati, vangfrapi kaj--(signife rigardante Tobio'n)
nin tauxzi.

TOBIO. Gxuste pripensate, vere Marto agis senhonte. Diablo! Mi
kolerigxas. Tauxzi min! Ho, ciganino! Nu, nu, certe mi vin punos,
kiam preterpasis via malbona humoro. Nun estas plej prudente
silenti.--Sed bonvolu eniri, kantoro, bonvolu eniri! (Malfermas la
pordon al Zebedeo, kiu eniras.) Mi sekvos vin tuj. (Reiras, prenas
ektrinkon kaj macxas sukerpecon poste. Marto venas.) Mi okuladas kaj
okuladas lauxlonge la vojon, atendante la gastojn kiel sunlevigxon.

MARTO. Vane sxajnas ilin atendi.

TOBIO. Hodiaux vespere ili devas reveni laux la interkonsento.

MARTO. Ili povas reveni hodiaux aux morgaux aux kiam ajn; sed pensu,
se ili revenus sen fiancxino!

TOBIO. Sen fiancxino?

MARTO. La opinio de junulino aux sxia edukanto eble sxangxigxis.

TOBIO. Neeble! La afero estis decidita per bravega manpremo.

MARTO. Tamen tute ne maleble. Sed, se tiel okazus, Janjo ja estus
multe pli proksima al la heredajxo ol Esko, nia filo; nur la tria
proklamo manka