am kune argilkukolojn ni faris, sxtelis kokinnestojn de
dometmastrinoj, kvazaux kokoj sxiris hararon unu de l' alia kaj
bravege interbatalis. Mi ja rekonas vin, maljuna fripono.

ERIKO. Kiu mi estas?

NIKO. La granda kanajlo, Eriko Keihaskoski.

ERIKO. Kaj kiu vi do estas?

NIKO. La pli granda kanajlo, Niko Jarvela, se vi memoras lin.

ERIKO. Ho, bonsaluton!

NIKO. Jen manon, la protektato de l' kontinento!

ERIKO. Ne tiom premu mian manon!

NIKO. La piedeto de tertalpo nun trovigxas en tenilungego de l'
markranko. Jes, jes, mi instruos vin rekoni antauxajn amikojn.

ERIKO. Neeble ja estis rekoni vizagxon de Niko malantaux tiu barbego.

NIKO. Tiu estas nenio, kompare kun gxi, kiun mi posedis antaux du
jaroj, kiu atingis la genuojn. Gxi preskaux frenezigis virinojn.
Promenante sur la stratoj de l' urbo nelkalkulebla amaso da ili cxiam
min sekvis, kiel aro da fisxetoj en disondo de baleno, kiam la
giganto de l' maro, simila al renversita sxipo, fendas la ondojn. Gxi
estis barbo, kaj treege mi pentas, ke frivole mi gxin forigis. Sed
kion oni ne faras pro mono?

ERIKO. Kion vi faris pro mono?

NIKO. Vendis mian belan barbon kiel cxapelan tufon al la turka
sultano, kaj por cent piastroj, mi malsagxulo, gxin donis.

ERIKO. Espereble gxi rekreskos kaj atingos la saman longecon.

NIKO. Gxi ne atingas plian longecon ol la nunan, la komerco gxin
difektis; cxar donacon oni ne devas vendi kaj barbo estas sankta
donaco, kies komenco kaj radiko estas tie Supre; gxia kresko dependas
de la Alteco, kontrauxe ekzemple al la nuboj sub la cxielo, kies
pliigxo dependas de tio, kiom da nebulo, el kiu la nubo naskigxas
levigxas supren de malsupre. Ne, mian antauxan barbon mi ne plu
ricevos; min tamen konsolas la honora loko, kie gxi nun trovigxas.
Vi ja scias mian ambicion, kaj pripensu: miloj da kapoj nun klinigxas
antaux mia barbo, kiu svingigxas sur la verto de l' turka imperiestro.

ERIKO. Respondu al mi: cxu vere vi vizitis Turklandon?

NIKO. En gxia cxefurbo mi dibocxis tri monatojn, kaj gajege tiu
tempo pasis. Cxiutage farigxis oferfestoj kun trosuficxa regalo;
porkviandon, terure grasan, oni mangxis kaj multekostajn vinojn
trinkis lauxplacxe. Nokte kun virinoj oni dancis kaj amuzadis, kaj
belegaj estas la turkaj knabinoj. Kapon kaj bruston ili cxiam kovras,
sed de brusto gxis genuoj ili estas tute nudaj.

ERIKO. Cxu nudaj?

NIKO. Jes, nudaj; sed de genuoj malsupren ili uzas nigrajn sxtrumpojn
kaj sur la piedoj r