aniere li agis kun la mono, mi ne scias,
sed sklave la knabino devas perlabori sian panon cxe la botisto.

NIKO. Baldaux mi venos por vin savi kaj prirespondigi la
botiston.--Cxu vi memoras ian strangan testamenton de maljuna
kaporalo, laux kiu aux mia filino aux la filo de l' botisto, tiu, kiu
el ili unue edzigxos, havos profiton?

ERIKO. Jes, mi scias la aferon. La felicxo sxajnas favori la filon
de l' botisto. Li estas gxuste nun sur edzigxovojagxo, al kiu liaj
gepatroj insiste lin rapidigis, malhelpante vian filinon
edzinigxi kun Kriscxjo--juna estiminda viro. Ili sciis kiel agi.

NIKO. Jes, ili sciis, sed oro estas tero. Vi ricevos vian Kriscxjon,
jen estas via edziniganto. Mi sopiras je vi, Janjo mia.

ERIKO. Sekvu min, ni veturu kune. Mi tamen devas resti du tri tagojn
survoje pro aferoj.

NIKO. Ne, senprokraste kaj rekte al mia hejmovilagxo!--Nun, adiaux,
kamarado!

ERIKO. Gxis baldauxa revido!

NIKO. Inter la konataj montetoj, sxtonoj kaj sxtipoj.--Adiaux.
(Ambaux iras al malsama direkto.)

Kurteno.

DUA PARTO.

(La Mezvoja drinkejo. Ambauxflanke tableto. Je la dekstra tableto
sidas ZAKARIO kaj IVARO, antaux si ili havas brandobotelon kaj
glasojn. Je la maldekstra tableto sidas NIKO apud bierkrucxo.)

NIKO (aparte, trinkinta el la krucxo). Treege mi estas laca. Maristo
ne kutimas marsxi lauxlonge malebenajn kaj polvajn vojojn. Diablo! La
poplitoj rigidigxas, kiel cxe cxasata leporo, kaj mi ne scias kiam
atingi hejmon, se iu terkankro min ne akceptas en sia veturilo. Sed
tiu trinkujo forprenas mian lastan moneron, poste malplena estas
la monujo. Tamen ne maltrankviligxu, venos tempo, venos konsilo.
(Trinkas.) Kiaj malsagxuloj estas tiuj ambaux apud la alia tablo?

IVARO. Pripensu, onklo Zakario, hodiaux vespere, gxuste cxi-vespere
Esko revenas kun sia juna edzino de la edzigxvojagxo, kaj mi, kiu
laux via scio, devas venigi spicon por la postfesto, trovigxas tie
cxi kun du malplenaj manoj. Tondro kaj fulmo, onklo Zakario!

ZAKARIO. Cxio finigxos bone, se nur ni agas laux mia propono. Fidu al
mi, Ivacxjo! Ne malgxoju! (Ivaro trinkas.)

NIKO (aparte). Malpliagxa filo de la botisto Tobio kaj frato de
Marto, nun mi konas ilin!--Sxajnas, ke cxio ne estas, kiel devus. (La
drinkeja mastro envenas.)

IVARO. Kion vi diras, mastro, la komplezema homo, tiel helpema
al cxiuj? Rekompencon vi ankaux ricevos en la lasta tago, plenan
rekompencon, cxar vian malgrandan soifantan najbaron vi cxi tie
sensoif