genblik je daar te
gaan zoeken. Het adres stond in de courant. Ergens in Euston Road,
niet waar? Maar ik was bang mij op te dringen bij een verdriet, waar
ik niet aan helpen kon. Arme vrouw! In wat een toestand moet zij zijn!
En haar eenig kind! Hoe was zij er onder?
--Beste Basil, hoe weet ik dat? fluisterde Dorian en nipte aan bleeken
gelen wijn uit een doorzichtigen kelk van Venetiaansch glas met gouden
facetten. Ik was in de opera. Je hadt daar ook moeten komen. Ik
ontmoette voor de eerste maal Lady Gwendolen, Harry's zuster. We zaten
in haar loge. Ze is allerliefst, en Patti zingt goddelijk. En spreek
nu niet over akelige dingen. Als je maar niet over de dingen spreekt,
is het net alsof ze niet gebeurd zijn. Ik moet je ook zeggen, dat het
niet haar eenig kind is. Daar is nog een zoon, een goede kerel, geloof
ik. Maar hij is niet aan het tooneel. Hij is matroos of zoo iets. En
vertel me nu wat over jezelf en wat je bezig bent te schilderen.
--Je ging naar de opera? vroeg Hallward langzaam, met een klank van
pijn in zijne stem. Je ging naar de opera, terwijl Sybil Vane dood lag
in een treurig kamertje? Je kan me vertellen van andere vrouwen, die
allerliefst waren en van Patti die goddelijk zingt, voordat het
meisje, dat je lief hadt, nog zelfs de rust heeft om in te slapen.
--Hou op, Basil! Ik wil het niet hooren! riep Dorian opvliegend. Je
moet er niet meer over spreken. Wat gedaan is, is gedaan. Wat het
verleden is, is het verleden.
--Noem je gisteren het verleden?
--Wat heeft het tijdsverloop er mee te maken? Alleen kleinzielige
menschen hebben jaren noodig om zich over een emotie heen te zetten.
Een man, die meester is over zichzelf, kan even gemakkelijk een einde
maken aan een verdriet als een genot beginnen. Ik heb geen lust de
slaaf van mijn emoties te zijn. Ik wil ze gebruiken, van ze genieten
en ze beheerschen.
--Dorian, dat is afschuwelijk! Je bent heelemaal veranderd. Uiterlijk
ben je nog dezelfde mooie jongen, die iederen dag in mijn atelier kwam
pozeeren voor zijn portret. Maar toen was je eenvoudig, natuurlijk en
hartelijk. Je was het onbedorvenste schepsel van de wereld. Nu weet ik
niet wat er met je gebeurd is. Je spreekt alsof er geen hart, geen
medelijden in je is. Het is de invloed van Harry, dat is duidelijk.
De jongen kreeg een kleur, en voor het venster bleef hij een oogenblik
staan kijken in den groenen tuin, waardoor de zon heen flitste.
--Ik ben Harry heel veel verschuldigd,
|