FREE BOOKS

Author's List




PREV.   NEXT  
|<   112   113   114   115   116   117   118   119   120   121   122   123   124   125   126   127   128   129   130   131   132   133   134   135   136  
137   138   139   140   141   142   143   144   145   146   147   148   149   150   151   152   153   154   155   156   157   158   159   160   161   >>   >|  
viel uit den blaker op den grond en spatterde daar. Hij zette zijn voet er op en trapte ze uit. Toen wierp hij zich in den rieten stoel bij de tafel en verborg het gelaat in de handen. --Groote God! Dorian, wat een les! Wat een verschrikkelijke les! Er kwam geen antwoord maar hij hoorde hem snikken bij het venster. --Bid Dorian, bid! fluisterde hij. Hoe was hetook weer, wat wij als kinderen leerden? Leid ons niet in verzoeking. Vergeef ons onze zonden. Zuiver ons van onze ongerechtigheden. Laat ons dat samen bidden. Je gebed van trots is verhoord. Het gebed van je berouw zal misschien ook verhoord worden. Ik stelde je te hoog. Daar ben ik voor gestraft. Je stelde jezelven te hoog. Wij zijn nu beiden gestraft. Dorian Gray keerde zich langzaam om en zag hem aan met betraande oogen. --Het is te laat, Basil, snikte hij. --Het is nooit te laat, Dorian. Laat ons neerknielen en ons een gebed trachten te herinneren. Is er niet ergens een tekst: Al zijn uw zonden rood als bloed, ik zal ze maken wit als sneeuw? --Die woorden zeggen mij niets. --Chut! Zeg dat niet. Je hebt genoeg kwaad gedaan in je leven. Mijn God! Zie je dan niet hoe dat vervloekte beeld ons aangrijnst!!! Dorian Gray zag naar het portret; eensklaps kwam een onbedwingbaar gevoel van haat tegen Basil Hallward over hem, al werd het hem ingegeven door dat beeld, ingefluisterd door die grijnzende lippen. De wanhopige passies van een gejaagd dier woedden in hem en hij verafschuwde dien man daar aan tafel meer dan hij ooit iets verafschuwd had. Hij blikte woest rond. Er glinsterde iets op die kist voor hem. Zijn oog viel er op. Hij wist wat het was. Het was een mes, dat hij een paar dagen geleden boven had gebracht om een touw mee door te snijden, en hij had vergeten het weg te brengen. Voorzichtig sloop hij er heen, langs Basil om. Achter hem gekomen, greep hij het beet. Hallward bewoog zich in zijn stoel, als wilde hij opstaan. Dorian vloog op hem toe, stootte het mes diep in den slagader achter het oor, het hoofd op de tafel neerdrukkend, en stiet toen nog eens, en nog eens. Er was even een onderdrukt gesteun en het verschrikkelijke geluid van iemand, die in zijn bloed stikt. Tot drie keer toe verhieven de uitgestrekte armen zich krampachtig en bewogen de stijve handen zich wanhopig in de lucht. Hij stiet nog tweemaal, maar het lichaam bewoog niet meer. Er begon iets te tikkelen op den grond. Hij wachtte nog even, het hoofd steeds naar bened
PREV.   NEXT  
|<   112   113   114   115   116   117   118   119   120   121   122   123   124   125   126   127   128   129   130   131   132   133   134   135   136  
137   138   139   140   141   142   143   144   145   146   147   148   149   150   151   152   153   154   155   156   157   158   159   160   161   >>   >|  



Top keywords:
Dorian
 

bewoog

 

verhoord

 
zonden
 

stelde

 

gestraft

 

Hallward

 

verschrikkelijke

 

handen

 

gebracht


wanhopige

 
passies
 

lippen

 
geleden
 
brengen
 

Voorzichtig

 

vergeten

 

snijden

 

grijnzende

 

trapte


blikte

 

verafschuwd

 

verafschuwde

 

glinsterde

 

gejaagd

 
woedden
 

uitgestrekte

 

krampachtig

 

bewogen

 

verhieven


stijve

 

wanhopig

 
wachtte
 

steeds

 

tikkelen

 

tweemaal

 

lichaam

 

iemand

 

geluid

 

opstaan


stootte
 
Achter
 

gekomen

 

slagader

 

blaker

 
onderdrukt
 

gesteun

 
neerdrukkend
 
achter
 

spatterde