jongenlief, iedereen kan braaf zijn buiten. Daar is niet de
minste verleiding. Dat is ook de reden, waarom buitenmenschen zoo
ongecivilizeerd zijn. Civilizatie is niet zoo gemakkelijk te bereiken.
Je kunt er op twee manieren aan komen. Door ontwikkeling en door
zedenbederf. Buitenmenschen kennen geen van beiden, dus blijven zij
staan.
--Ontwikkeling en zedenbederf, herhaalde Dorian. Ik heb van beide iets
gekend. Ik vind het verschrikkelijk, dat ze altijd samen moeten gaan.
Want ik heb een nieuw ideaal, Harry. Ik ga me beteren. Ik geloof, dat
ik al goed op weg ben.
--Je hebt me nog niet verteld, wat je brave daad van gisteren was. Of
heb je er meer dan een gedaan? vroeg Lord Henry, en hij stapelde op
zijn bord eene kleine pyramide van aardbeien, besneeuwde ze met
suiker.
--Ik zal het je vertellen, Harry. Het is niet iets wat ik aan een
ander zeggen zou. Ik heb iemand gespaard. Het klinkt erg ijdel, maar
je weet wat ik er mee bedoel. Ze was heel mooi, heel lief. Ze leek op
Sibyl Vane. Ik geloof, dat mij dat het eerst tot haar aantrok. Je
herinnert je Sibyl nog, niet waar? Wat schijnt dat lang geleden! Nu,
Hetty was niet van onzen stand natuurlijk. Ze was een boerenmeisje.
Maar ik hield waarlijk van haar. Ik weet zeker, dat ik van haar hield.
De heele mooie maand Mei, ging ik twee-, driemaal in de week naar haar
toe. Gisteren wachtte zij mij op in den kleinen boomgaard. De
appelbloesems regenden over haar heen en zij lachte. Wij zouden van
morgen vroeg zijn weggeloopen. Op eens besloot ik haar te verlaten,
zooals ik haar gevonden had, rein als een bloem.
--Ik geloof gaarne, dat de nieuwigheid van die emotie je een prettig
gevoel gegeven moet hebben, Dorian, viel Lord Henry in. Maar ik kan de
idylle voor je afmaken. Je gaf haar een goeden raad en brak meteen
haar hart. Dat is nu het begin van je hervorming.
--Harry, je bent onverdragelijk! Je moet zulke akelige dingen niet
zeggen, Hetty's hart is volstrekt niet gebroken. Natuurlijk huilde
zij, en zoo wat meer. Maar er ligt geen schande op haar. Zij kan als
Perdita voortleven in haar hof van kruizemunt en goudsbloemen.
--En treuren over een trouweloozen Florizel, lachte Lord Henry. Dorian
je kan verschrikkelijke naieve idees hebben. Denk je nu werkelijk, dat
het kind ooit tevreden zal zijn met iemand uit haar stand. Ze zal wel
eens trouwen met een ruwen karrevoerder of een grinnekenden boer. Maar
het feit alleen, dat ze je ontmoet heeft en dat ze van je gehouden
|