en aan God als Schepper--meer niet.
[2] Der Gerechtigheid?

VYF EN TWINTIGSTE BRIEF.

DE HEER ABRAHAM BLANKAART AAN DEN BROEDER BENJAMIN.

_Verachtelyke Kaerel!_

Ik reken myn knegt te goed om u te schryven; daar aan zyt gy de eer,
die ik u thans doe, schuldig. Zeg, fraaije kwant, dit aan uwe
Principale: "dat zy zich stil houde, of dat ik haar alles, wat zy 's
jaars, boven de honderd Ryksdaalders, ontfangen heeft, zal afkorten."
Ik wagt haar voor den Rechter. Laat zy daar hare Leverantie van
zuchten, tranen en gebeden inleveren, om te zien, hoe veel haar voor
elke twintig ditoos zal worden toegewezen.

Houd u stil, of 't zal niet met u gaan. Ik meen u, en nog eenigen uws
gelyken, zo dra ik in Holland kom, voor myne rekening, aan vast werk
te helpen; en dit dreigement zegt veel in de pen van eenen man als

ABRAHAM BLANKAART.

ZES EN TWINTIGSTE BRIEF.--Sara vertelt Anna van haar leven; Aletta is
goed en lief; Cornelia Hartog, ook huisgenoote, bevalt haar niet: te
geleerd, ondichterlijk; Charlotte Rien du Tout, eveneens huisgenoote,
mist karakter, is grillig, nukkig. Ze heeft kennis gemaakt met Hendrik
Edeling: staat haar wel aan!

ZEVEN EN TWINTIGSTE BRIEF.--Wed. Spilgoed bericht Blankaart over Sara:
ze is lief, vroolijk, eerlijk, past goed op.

ACHT EN TWINTIGSTE BRIEF.--Anna Willis is bedroefd; haar tante te
Rotterdam is ernstig ziek; ze moet er heen met Moeder, kan vooreerst
niet schrijven.

NEGEN EN TWINTIGSTE BRIEF.

DE HEER ABRAHAM BLANKAART AAN MEJUFFROUW MARIA BUIGZAAM, WEDUWE

P. SPILGOED.

_Mevrouw!_

Ik geloof waarlyk, dat het inkomen van alle myne uitstaande gelden my
niet half zo veel zou verblyden, dan ik verblyd ben door den inhoud
uws Briefs, dien gy my de eere aandeedt van te schryven. Hoe, wat! is
de lieve meid dan myn lieveling niet? Is zy de dochter niet van eenen
man, die myn eenigste hart-vriend was? Dat zou ik geloven, waaragtig!
Hoor, myne goede dame, alles is strikt waarheid, wat of de kleuter u
verhaalt heeft. Maar, haal my de Boze, indien ik aan zo eene Vrouw een
knappen Brief kan schryven: doe al wat u behaagt; och Heer, het geld
is goed, wil ik spreken; maar ik zal eene fatsoenlyke vrouw nooit
kwellen. Wat denkt gy, Mevrouw, kan ik met u kibbelen om een honderd
guldens drie vier, nu myn kind in zulke goede handen is? Ja, zie, ik
heb wat ongerustheid voor haar uitgestaan, toen zy nog by hare Tante