BORKMAN
(ekauxskultas; brilas gxojo en sxiaj okuloj, kaj senpere sxi
flustras:) Erhart! Fine!

(Sxi ekstaras kaj rigardas elen tra la kurteno. Aspektas
seniluziigita, kaj reen eksidas sur la kanapo por sia laboro.)

(La _cxambristino_ iom poste envenas de la enireja cxambro kun
vizitkarto sur pleto.)

SINJORINO BORKMAN
(rapide) Cxu la studento tamen venis?

CXAMBRISTINO
Ne, sinjorino. Sed ekstere estas sinjorino --

SINJORINO BORKMAN
(flankenmetas la krocxajxon) Nu, do sinjorino Wilton --

CXAMBRISTINO
(proksimigxas) Ne; estas _fremda_ sinjorino --

SINJORINO BORKMAN
(etendas manon por la karto) Ke mi vidu -- (legas; rapide ekstaras
kaj rigardas la knabinon rigide) Cxu vi estas certa, ke estas por
mi?

CXAMBRISTINO
Jes, mi komprenis, ke estus por la sinjorino.

SINJORINO BORKMAN
Cxu sxi demandis por paroli kun sinjorino Borkman?

CXAMBRISTINO
Jes ja, tion sxi faris.

SINJORINO BORKMAN
(abrupte; decidite) Bone. Do diru ke mi estas hejme.

(La _cxambristino_ malfermas la pordon por la fremda sinjorino kaj
mem eliras.)

(_Frauxlino Ella Renthejm_ venas en la cxambron. Sxi similas al la
fratino laux ekstero; sed sxia vizagxo havas pli suferan ol akran
esprimon. Gxi ankoraux portas stampon de granda, karakterplena beleco
de pasintaj jaroj. La ricxa hararo estas kombita en naturajn buklojn
de la frunto, kaj estas tute argxentoblanka. Sxi estas vestita en
nigra veluro kun cxapelo kaj mantelo kun pelta subsxtofo el la sama
materialo.)

(Ambaux fratinoj staras momenton en silento, prove rigardantaj unu
la alian. Cxiu el ili aspekte atendas, ke la alia parolu la unua.)

ELLA RENTHEJM
(kiu estas sin tenanta apud la pordo) Jes, vi certe rigardas min en
surprizo, vi, Gunhild.

SINJORINO BORKMAN
(staras senmova, rekta, inter la kanapo kaj la tablo, apogante la
fingropintojn sur la tapisxo.) Cxu vi ne iras erare? La administranto
ja logxas en la flanka domo, vi scias.

ELLA RENTHEJM
Ne estas kun la administranto ke mi parolu hodiaux.

SINJORINO BORKMAN
Cxu estas al mi, ke vi ion volas?

ELLA RENTHEJM
Jes. Mi devas paroli kelkajn vortojn kun vi.

SINJORINO BORKMAN
(venas antauxen sur la planko) Nu, -- do eksidu.

ELLA RENTHEJM
Dankon; mi bone povas stari dume.

SINJORINO BORKMAN
Tute kiel placxas al vi. Sed tamen iom malligu la
supervestajxojn.

ELLA RENTHEJM
(malbutonumas la mantelon) Jes, estas tre varme cxi tie --

SINJORINO BORKMAN
Mi cxiam frostas.

ELLA RENTHEJM
(staras momenton