as in 't water niet geworpen,
Dat streckte voor vermaeck van hem, en Stadt, en Dorpen".

Daer hoor ick, wat noch meer? of wat en hoor ick niet?
Den Kermis-boer sijn geld, den Vryer sijn verdriet
Beweenen aen de Meid, die niet en schijnt te hooren.
Moy Meisjen, siet rondom, de Boomen hebben ooren:
Ick hebb' het Voorburghs-bier sien sieden in uw' borst,
En over 't Minne-vier een' and'ren niewen dorst
Ontsteken in uw hert; ick hebb' u Kees sien douwen,
Sien foolen mond aen mond, ick hebb' den besten Bouwen,
Den niewen Schorteldoeck sien wringen tot een slet,
En hebje 't Klaes verboon, Kees hebje 't niet belet:
"Trijn", seid' hy, "trouwe Trijn, wat heit het te beduyen?
De kolen aen den haerd, de Middagh-Son in 't Zuyen
Zijn koeler dan de Sneew by 't vier daer ick in brand!
Komt, soetert, eens voor al, waer is je rechter hand?
Kom, nobele kersow[149], 't is by men ziel ter eeren,
En om de werld in echt met suck slagh te vermeeren
As jouw moy bakkes is: Wat Duyvel schort'er an?
Men Vaertje sagh'et gaern, je Mortje weeter van;
Jen oom, Klaes Gerritse, seit meenighmael: wel, Keesje,
Hoe maeckj'et mit men Nicht? gaet an; het wildste beesje
Wordt metter tijd 'etemt; de Knijne worde mack,
Het Nachtegaeltje neemt sen koytje voor een tack:
Houdt jy maer voet by steck; de Meisjes moete suer sien;
Dat sel wel overgaen: je selt noch sulcken tuer[150] sien;
Trijn sel iens mit en wip ontdoyen, dat gaet vast;
Soo voer ick mit men Pleun: wat had ick s' op epast,
Eer 't ja-woord schuyven wouw! dan wouwse, maer se'n sou niet;
Die molen liep rondom: dan souse, maer se 'n wou niet:
In 't ende quam't er toe, als ick' er 't minst om docht:
Soo benne w' entelick as lijm an ien erocht:
Maer, as je weet, het lock en heit niet wille diene,
Dat vleis van ongse vleis en bien van ongse biene
Liep speulen by de weght; en 't is met Pleun edaen,
Wangt die niet meer en magh, die moet wel stille staen;
Dan, dat waeyt jou in 't zeil; nouw heb ick woll' noch webbe
Noch langd, noch weuninge, Trijn moet al 't hoopjen hebbe,
En 't wordt je saem egunt: gaet an slechts, wat je meught,
Je vrijt niet min als 't puyck van Delfland en sen jeughd.

Nouw mochje miene, kint, nou mochje grouwen, hartje,
Dat ick je goetje vry, wangt dat is 't ouwe partje
Van 't volck te langdwort[151], jae, wel degelick in ste:
Maer by kris en by kras (en daer 's gien jocke me),
Je deed me gien spuls recht, wouw jy me dat op tijge:
By gurcke, 't moet' er uyt, al mocht ick 't bete