nen als 't my lust.

390 Thoont my een Klaverblad van tween, ick sal u thoonen,
Waer ghy een Meisjen moogt verkiesen uyt veel schoonen.

391 Hoe ghy liever Leven leeft,
Hoe ghy meer voor vallen beeft.

392 Leert geven en houden,
Soo blijft ghy behouden.

393 Ick hebb' geen recht van Wraeck
Van wie 't zy; 't is Gods saeck:

Moet ick my van een Herder wreken,
Mijn Hoofd is daerom niet te breken;
Dat laet ik Sneeuw en Regen doen,
Die sullen 't wel te degen doen[62].

394 Soo u de Duyvel niet en dient,
Wacht u van een versoenden Vriend.

395 Onder Coiffe[63] en onder Huyck,
Meestal eenerhande pruyck:
Ofse bruyn is, ofse blanck is,
't Is soo breed schier, als het lanck is.

396 Daer schuylt wel onder een goed Kleed
Een Booswicht, dat men 't niet en weet.

397 Men siet haest aen een Kalf sijn wesen,
Wat dat het voor een Os sal wesen.

398 Die op de Feest de Bruyd het Huys afwinnen,
Zijn Sotten en Sottinnen.

399 Een Roover, die een Roover heeft verwonnen,
Voor all' sijn buyt en krijght niet als de Tonnen.

400 Diens brood ick breeck,
Diens lof ick spreeck.

401 Een duym-breed op 't Rapier, een hand-breed op de Lans,
Is in 't gevecht een groote kans.

402 Van waer zijt ghy, brave quant?
Van mijn Huysvrouws Vaderland.

403 Daer m' uyt tapt en niet in en giet,
Daer gaet het vaetjen haest te niet.

404 Twee Koffers had een Vent van amoureusen kop,
't Een liet hy open staen, het ander brack m'em op.

405 Alle dingen op sijn pas:
Denckt wat langh, en doet wat ras.

406 Daer mijn Beursjen hanght op zy,
Houdt mijn Wijfjen meest van my.

407 Zy komen ons van buyten,
Die ons ten huyse uit fluiten.

408 Die wel lijdt, is een moedigh man;
Een kloeckert, die wel hooren kan.

409 Groote Vieren aen den Haerd,
Kleine Schueren vol gegaert.

410 In groot water groote Vissen;
Past maer, niet uw grond te missen.

411 Van eten rakender veel duysenden ter dood;
Van hondert duysenden niet een van hongers-nood.

412 Ontsiet de lieden die veel spelen,
En met uw meerder te krackeelen.

413 Schouwt mannen-volck, dat slecht gebaerdt is,
En Wind, die door een spleet vergaert is.

414 Weest op uw hoed', 't is sorghlick, om te gaen
Met Mensch of Hond, die geen geluyd en slaen.