[116] niet te raecken,
Sonder Broecken nat te maecken.

949 't Is juyst niet voor een Man te gissen,
Al watter aen den wand kan pissen.

950 'k En ben niet als de Stroomen,
Om noyt te rug te komen.

951 God geev', uw ongeluck zij noyt soo groot,
Als heel veel Kind'ren en heel weinigh Brood.

952 Wilt ghy niet wegh, ick segh niet dat ghy 't doet;
Maer salter soo nae maecken, dat ghy moet.

953 Noyt en zy daer schrick gevonden
In uw Hert, als voor de Sonden.

954 't Land en hoeft het net te hopen,
Daer de wielen best in loopen.
(Drooghte)

955 En wacht noyt van een ander man,
Het geen door u geschieden kan.

956 Wat datter blijck' of niet en blijck',
Die wegh is, en heeft noyt gelijck.

957 Biedt men meer als ick bedingh,
't Is een slagh van weigeringh.

958 Is 't Sout in den Pot vergeten,
Maeckt staet, daer en is niet t'eten.

959 Daer hooren and're saecken
Ter Tafel, als wit Laecken.

960 Hoort, Slapers, die aen 't Bedde kleeft als Peck,
De Luyheit is de Sleutel van 't Gebreck.

961 Het Gast-mael is gedaen,
De Waerd, de Geck, blijft staen.

962 Ghy mooght wel, is verby; ghy woudt wel, is gekomen;
Doe was de Wil van huys, nu is de Macht benomen.

963 Wy dencken soo seer waer wy gaen,
Dat wy vergeten, waer van daen.

964 Een Hengelaer van sijn bewind,
Kan veel meer eten dan hy wint.

965 Een Hond die bast en heeft geen kracht,
Heeft wel te vreesen voor sijn vacht.

966 Steen uyt de Hand
En komt niet weer;
Woord uyt den Tand
Oock nimmermeer.

967 Recht of onrecht, hoe het zy,
Hebt den Schryver op uw zy.

968 Wenscht hem Proces en Pis-gelas[117],
Die ghy wenscht, dat bedorven was.

969 Die langhsaem gaet, gaet verr',
Die loopt, raeckt licht om ver.

970 Stelt ghy u Goed te recht daer een hoop Rechters sit,
Den eenen dunckt het rood, den and're keurt het wit.

971 't Gepresen koos ick voor 't bekende,
En vond my vol berouws in 't ende.

972 Ofm' al vroegh uytten bedde komm',
't En daeghter niet te vroeger om.

973 Hoe datter Wind en Weer uyt siet,
Verlaet den Wegh voor 't By-pad niet.

974 Weest niet te graegh na niewe maren,
Sy sullen metter haest verjaren,
En ghy sult weten, hoese waren.

975 Al is het Schuytje swack