leuren,
Ontnaeyen gaet voor scheuren.

890 't Is beter, sijn profijt in 't slijck gedaen,
Als in het Goud ten achteren gegaen.

891 De roock is meer tot mijnent waerd,
Als 't Vyer is aen eens anders Haerd.

892 Hoe goed een Vonnis wesen magh,
Noch beter is een quaed Verdragh.

893 Een kruym van 's Koninghs Brood is beter als een kant,
Die my gegunt werdt door d'aensienlickste van 't Land.

894 Een Arend in de vlucht, hoogh boven 't Land,
Is min waerd, als een Musken in de Hand.

895 Beter quijt dat spijt',
Dan noch beter quijt.

896 Al is 't den quister onbekent,
Goe Regel geldt meer als goe Rent.

897 Beter eenigh, stil, en stom gaen,
Als met quaed geselschap om gaen.

898 't Is beter onbekent, twee Horens op het hoofd,
Als datm'er geenen draeght, daer't yeder een gelooft.

899 Troost u met uw kind,
Beter slim als blind.

900 Een stuck Rund-vleesch met vrede in huys,
Gaet voor Capoenen met Verjuys[111].

901 Warens' in mijn keur gestelt,
'kWeet wel wie my liefste waer:
Of een oud Wijf met schoon Geld,
Of een jonge met schoon Haer.

902 Een wijs Mans eenen dagh is waerdiger verheven,
Als heel een Geck sijn Leven.

903 Veel weet de Rat,
Veel meer de Kat.

904 De Vosch is loos, en is 't heel seer;
Maer die hem vanght, is 't noch veel meer.

905 Vele kussen sulcke Handen,
Die sy liever sagen branden.

906 Het is soo dienstigh en soo licht:
Op qualick spreken goed bericht.

907 Een snapster snapt van allegaer,
En yedereen snapt weer van haer.

908 Een schoon Waerdin, in Stadt of Land,
Zijn Druyven aen den Wegh geplant.

909 Sy leeft alsofs' een Kickvorsch waer,
Sy drinckt en kaeckelt, mijn Gevaer[112].

910 Daerm' u berecht met honigh-woorden,
Past op uw beurs en op haer koorden.

911 Daer men 't Jock in 't Veld siet gaen,
Moet de Spin-rock thuys niet staen.

912 Dewijl 't de Wijse overslaen,
Soo heeft de Geck het werck gedaen.

913 Ghy mooght my in mijn Goed benouwen,
Mijn Eer moet ghy my laten houwen.

914 Mijn Soonens Kin magh wel behaeren,
Maer Kinderen sal hy niet baeren.

915 Die voor hem siet,
Valt achter niet.

916 Mijn drincken weet elck een die 't siet,
Maer mijnen dorst en siet men niet.

917 Als ick mijn sin magh doen,
'k He