veeltijds geenen.

618 Die sich van de bruyd wil wreken,
Kan hy wel van 't hylick spreken?

619 Die gevallen is in 't slijck,
Wenscht een ander sijnsgelijck.

620 Die Monick is geweest en werdt[78] een Abt daer naer,
Weet, wat de Monicken doen achter den Altaer.

621 Die 't Reaeltjen kan verdienen,
Mach sich van 't Reaeltjen dienen.

622 Die den Hond sijn aers moet soenen,
Hoeft sijn Mont niet seer te boenen.

623 Die de Leeuwerck wil verlacken,
Moet sich vroegh ten bedd' uyt packen.

624 Heeren! leert het wel onthouden:
Die de Wet maeckt moetse houden.

625 Die de Rent van 't huysken treckt,
Magh 't doen helpen daer het leckt.

626 En veeght gh' u niet te degen,
Ghy moet u tweemael vegen.

627 't Luydt seldsaem, maer 't is goed bescheet:
Die niet en twijffelt, niet en weet.

628 Meet een sijn selven niet te recht,
De Maet-stock wert hem opgeleght.

629 Die Huys noch Hof en heeft van 't sijn,
Kan all' de werelds Buerman zijn.

630 Die betaelt al wat hy moet,
Al het ovrigh is sijn goed[79].

631 Die de Hand heeft in het deelen,
Kiest het slechtste niet van veelen.

632 Die verliest, sal blijven spelen,
Als 't de winner wil bevelen.

633 Die sijn Geld in 't spel derft wagen,
Heeft geen moet op Geld te dragen.

634 Het Brood heel licht, de Kaes heel swaer,
Is weder-zijds de beste waer.

635 Die ras belooft en traegh voldoet,
't Berout hem, dat hy 't geven moet.

636 Hebt g' een gelasen[80] Dack, dat langh moet dueren,
Werpt niet met steenen tegen uw gebueren.

637 De Koning gaet, als alle man,
Niet waer hy wil, maer waer hy kan.

638 Als de Schuyt is over 't Meer,
Denckt men aen den Sant[81] niet meer.

639 Is uw Barbier wat onervaren,
Ghy sult hem Haer noch Huyd sien sparen.

640 Spreeckt ghy van een Guyt te Roomen,
Stracks sal hy te voorschijn komen.

641 De Mus en is niet wel gebeckt,
Indiens' haer eigen nest ontdeckt.

642 De Dronckaerd volght des Kickvorschs pad:
Van 't droogh af springht hy in het nat.

643 Der kindren dienst is klein van kracht;
Maer 't is een geck die hem veracht.

644 Magh de Son my maer beschijnen,
'k Sal my om de Maen niet pijnen.

645 Tijd doet het zeer verteeren,
En niet des Meesters[82] smeeren.

646 Een Schalck en vind