entjen vertrecks uyt Hoofs gewoel en winden,
Voor heul en adem-tocht van ziel en lijf "te vinden,
En smaken 't onderscheit van ruymt' en van gedrangh?
Verquisten is geen' eer; maer altoos deun en bangh
Sijn self te pijnigen, om kinderen en erven
Te laeten, wat sy wel en weeld'righ konnen derven,
En prees noyt wijse man: Wel hem, die wel vergaert
En maetelick verspilt 't gen' hy wel heeft gespaert.
De Man op Hofwijck heeft, in 't sorgen voor sijn selven,
Sijn' kinderen bevrijdt van spitten en van delven,
En van wat overschots sijn keurlickheid geboet[196],
De rest is voor de rest, die 't hebben sal en moet.
Maer beter' Tonnen schats heeft hy se leeren vullen
Dan die haer mogelick ten deele vallen sullen,
Vol smeltelick Metael, vol schijven, die het Vier,
Het Water, en de Tijd kan brengen tot papier,
Tot slenteren, tot niet. Hy laetse selfs vol schatten,
Daer Water, Vyer, of Tijd niet aen en heeft te vatten,
Van Deughd en Wetenschap, en al dat Mannen maeckt,
En al dat, eens vergaert, sijn' Meester noyt versaeckt.
God, die hem segende met kinderen die weten,
En weten, mogelick, waer mede dack en eten,
Het Vaderland ten dienst, te mogen waerdigh zijn,
Beveelt hy haer beleid, naer dat hy door de pijn,
Die 't lichaem draegen moet om van de Ziel te scheiden,
Ter eewigheit sal gaen!"--Die man gingh breeder weiden,
Maer 't Schuytje was verby, de Schipper riep: "stap wegh",
En 't peerd ontvoerde my 't besluyt van sijn gesegh,

De Delfsche Veerman volght (dat gaet voor Hofwijck seker)
Stracks op den Hagenaer; en weer een nieuwe spreker,
Een niewe kakelaer, gelijck het wesen wil,
Dat een de vracht verbeent[197], daer vijftigh and're stil
Den mondighsten ontsien, en 't hooge woort vergunnen.
Die klapper tast my aen. (Van dusend een zijn't funnen[198],
Van schaemte noyt geroert, van reden onversien,
Van Eer en Liefde meer) Ten eersten is 't: "Laet sien!
Wel hey, wat 's hier weer niews? sal 't noyt geen einde wesen,
Al weer een niew Kasteel in eenen nacht geresen!
'k Schick[199] endelick de vliet sal worden tot een' straet;
Den Haegh sal metter tijd niet weten waer hy staet,
Te Voorburgh of aen Duyn! siet die verweende gecken,
Sy walgen van de Stadt; den Haegh en kan niet strecken[200],
De straeten zijn te nauw, de wandelingh te kort;
De Koets moet ruymer gaen: Wat Duyvel of haer schort?
Is 't niet genoegh, Voorhout en Vyverbergh te schenden?
Is 't niet genoegh, den Haegh t' ontstraten aller enden?
Moet Voorburgh me in 't sp