de oogenblik--rakelings langs de scherpe
granietmassa's schietende, terwijl de platte bodem op en neer golfde
door de aanraking met de bedding der rivier en het melkwitte schuim
ons bespatte--waren wij de gevaarlijke bocht reeds gepasseerd.

Het was heerlijk, een nieuwe, geheel eenige emotie! En bij de
kronkelingen van den stroom telkens een ander uitzicht, telkens een
nieuw panorama van bergen. In de lente, als de oevers bezaaid zijn
met roode azalea's, moet het bovenal mooi zijn.

Intusschen werd het reeds duister, doch nog geenszins verveelde ons
de tocht. En toen spoedig daarna de volle maan boven de bergen rees
en met zilveren licht en fluweelen schaduw speelde, werd het tooneel
tooverachtig en maakte een diepen indruk op ons.

Eindelijk waren de stroomversnellingen achter den rug en dreven
wij over den zich verbreedenden vloed kalm voort. Uit de theehuizen
aan den waterkant klonk zang en dans van "geisja's", en bootjes vol
jongelui voeren ons voorbij met muziek, die zachte, droomerige muziek
der Japanners.

Het was zeven uur toen wij te Saga weer aan wal stapten en naar Kyoto
terugspoorden. Wij aten in een Japansch restaurant, gelegen op een
zeer druk punt, uitgebouwd boven de rivier en verlicht door kleurige
lampions, waar wij door jonge meisjes in nationaal kostuum bediend
werden--zooals trouwens in alle hotels, restaurants, logementen en
theehuizen in Japan;--daarna wandelden wij de stad eens door.

Indien het mooi weer is--en dat is het bijna altijd in dit
bloemenland--heerscht er tot diep in den nacht voortdurend een
vroolijke drukte op straat. Alles is uniek en zonderling en oefent eene
ongewone bekoring uit op den vreemdeling, die hier voor het eerst komt.

Krijgt men van de koelies aan boord, met hunne half brutale, half
bevreesde houding en eene mengeling van arrogantie en nieuwsgierigheid,
geen gunstigen indruk, die indruk verdwijnt spoedig, indien men nader
met het volk in aanraking komt. Hunne beleefdheid, ook jegens elkander,
is spreekwoordelijk; nergens heb ik zooveel zien buigen; zelfs wanneer
twee ricksjakoelies elkander iets mededeelen, gaat zulks met vele
strijkages gepaard; en het is werkelijk een typisch gezicht, als men
eene familie eenige kennissen van den trein ziet halen. Waarlijk,
in dit opzicht kunnen wij met onze westersche beschaving veel van
hen leeren. En die beleefdheid gaat hen zoo natuurlijk af, dat men
voelt dat zij uit het hart komt.

Het levendige gewoel door de meestal