as,
sxi sxtelis ovojn sen hont'.

"Skar-rar!" diras pigo,
sxi saltas kokete laux sxajn'.
Skaras kaj vigle baskuladas,
kaj tauxgas neniel ajn.

Sxi estas vagulino,
disvastigant' de kverel';
sxi gxojas je klacxo, mensogo kaj mok';
ne estas sxi fremda pri sxtel'.

"Kvirli-kvit!" diras sturno,
verd-nigra en brilo de sun'.
Gxoje sxi saltas perle bela
kiel infano en jun'.

"Tip-tip!" kuradante diras
gracia motacil'.
Sxi estas kiel infana penso,
pura en sia babil'.

"Smek-smek!" saksikolo pepas
seke sur sia sxtonar'.
Sed eta, bruna birdo-regxo
sin kasxas inter florar'.

"Tirli-ti!" alauxdo flugas
cxielen sur gxojo-ond'.
Kaj kiam sxi tirlas en fru-mateno,
farigxas nova la mond'.

"Tirli-ti!" alauxdo levigxas
al volba cxiel' en auxror'.
Kiam sxi tirlas en fru-mateno
tikligxas en mia kor'.

"Vi-vip!" la vanelo fieras
per sia kapa gest',
en plum-cxapelo, velura jako
kaj blanka silka vesxt'.

Ovojn belajn mi trovis en nesto.
Sekve rabigxis gxi.
Birda patrino dolore pepis;
-- neniam plu faros mi.

Pluvio, la bela, bruna birdo,
velurvestita trezor',
kiam sxi fajfas en erikejo,
varmigxas en mia kor'.

Pluvio, la bela, bruna birdo,
kun pasxoj malpezaj sur grund', --
kiam sxi fajfas en erikejo,
mi ploras en kora fund'.

Je somermezo

Suda pluv'! Somera pluv'!
gutas milde el nubeto;
ardan aeron gxi fresxigas,
sunbrulita kamp' rosigxas.
Gutas kaj gutadas longe;
ter', printemp' lavigxas sanaj;
cxesas post labor' kontenta
milde, dolcxe pluv' vespere.
Malfermigxas ekspirante
flor', foli', vivantoj cxiuj,
tigo, sxalm', eriko fresxa,
la mirik' kaj junipero.
Felicxego elspirigxas
en la miloj da odoroj,
miloj da odoroj dolcxaj, --
gxis l' aer' balzame fluas.
Volvas teron en flarajxon
ama svarmo de la vivo,
kiel la vual' sur brunaj
rondaj, logaj inaj mamoj.

Injo kun brutar' trankvila
inter la montetoj pasxtas
norde cxe la nigra lago,
kunkreskanta marcx' per musko.
Marcx' profunda, dangxerega
sub la musk' kaj marcxa lano.
Funde de la stagna lago
dormas la erikserpento.
En dekliv' brutar' pasxtigxas
busxkaptante eriketojn;
vigle la sxafidoj dancas
al patrin' por sucxon sercxi.
Kiam sin somer-vespero
volvas mole super tero,
kaj la hela fum' vespera
vid-miragxe levas cxion --
jen trikajxon sxi forgesas
pro impreso de la