on mian,
mi kreskus tuj en animon vian.
Mi volus kreski, karul', en vin,
por cxiam esti nur via in'.

*

Vi logxas ene en mia koro.
Vi regas sola en la memoro.
Pensetoj cxiuj, la tuta mi,
susuras nure pri vi, pri vi.

Se suno brilas de la cxielo,
mi pensas vi estas gxia celo.
Se vesperigxas, tag' velkas for,
cxu Injon havas vi en memor'?

Se vent' alteje vagade blovas,
hararon vian gxi tauxzi povas.
Se gutas pluv' kiel kasxa plor',
vin malsekigas gxi dum labor'.

Ho ke la horoj rapide pasu!
Ke tempo tagojn forpele cxasu!
Gxojkantas tamen mi pli kaj pli.
Hura, dimancxon ja venos li!

Arbar-gxoja

Ho, povra vi leporo,
vestigxis silke vi,
pri via tim-angoro
nur scias nia Di'.
Laux kia cel' saltadas
vi, eta senpensul'?
Vi kion postkuradas
kontuze al betul',
povra ul'?

Somero nun bonigxas
kun dom' en arbustej';
burgxonoj sxvelaj igxas
en via leporej'.
Ni estu ambaux gajaj
dum nuna suntempet';
kaj ambaux pigre gxojaj
ni kusxu en bosket'
por dormet'.

Vi estas cxarme bruna
en la somera rob';
sed estas vi tro juna
por esti mia knab'.
Ho, ke vi min gxojigu
saltante en dekliv',
kaj ambaux amikigxu
ni dum la tuta viv',
tuta viv'.

Demando

Li lante tabakon macxas,
la maljunulo en Skar':
"Stranguloj nur babilacxas
pri trolo kaj sorcxa far'.

Se tio, laux ili reala
malbono kaj mava mister',
ekzistus kun forto fatala,
ne eblus vivi sur ter'.

Sorcxigxus ni suben kaj norden,
malsanaj en kapo kaj brust',
subigxus al ili ni horden
sur tuta la tera krust'."

La tuje parola edzino
respondis al li en rapid':
"Permesu ridon je l' fino,
cxar estas nun tempo por rid'.

Vi viroj cxiam sxajnigas
ke cxion komprenas vi;
sed cxion mikskonfuzigas
vi, spite al via sci'.

La troloj devige sklavas
kiel gnomoj en ter' kaj sur fjord';
ne timu, -- mi certe pravas, --
kvankam estus grandega la hord'.

Ecx se multaj samkiel herboj
kaj kun forto de akvofal',
tro kadukas iliaj cerboj
por atenci al ni per batal'.

Atentas ili malmulte
dum sia brua kriad'.
Kondutas ili stulte,
sen ajna kuna agad'."

Bovin-voko

Bovino bela, ho mia bovin'!
Vagad' somera gxojigas nin;
plej bonas herbo sur monta ter';
en val' torente fluas river'.
La vent' blovtusxas kun milda ben';
susuras gxi de la mont-sere