i ne estas argumento.

--Por vi ne ... cxu vi scias, ke rememorinte, kial ruinigxas
cxio--ankoraux mi ne povas pordonu tion al mi mem, kaj al vi. Kian
teruran leteron vi skribis al mi tiam! ... Kaj precipe mi malgxojas
pri tio, ke mi estis prava, kaj vi juna, nesperta knabino, tiame,
dorlotita infano de la edukado, estis kulpa. Vi amis, sed vi
komprenis nek la mondon, nek la amon, nek la pasiojn,--nenion. Kaj
pro unu malsagxajxo, infana malsagxajxo, vi disbatis miajn plej
belajn jarojn, kaj vin mem vi faris malfelicxa.

--Kaj cxu vi memoras la kauxzojn de nia eksfiancxigxo?

Mirski malkonfide sxin ekrigardis.

--Cxu vi ja forgesis ilin?

--Verdire, mi rememoras ion, sed mi ne povas klare prezenti al mi
tion. Eble, tio cxi nun perdis por mi cxian sencon, kaj mi ne povas
gxin revoki. Plej bone, rakontu gxin al mi ... mi vin petas ... gxi
interesas min.

--Vi estas prava: La vivo elvisxis en vi tiujn subtilajn komprenojn.
La malgrandajn malsagxajxojn la sperto ne konservas, kaj tiame ...
tiam vi estis vantego, uragano, elemento, kiu neniigis ankaux min,
miajn petojn kaj mian amon ... Vi ridos nun pri tio, kio nin disigis
tiame. Kaj gxi estis ... kiel hodiaux ... mi memoras tiun vesperon. Ni
unuafoje restis longan tempon solaj en via salono. Ni sidis unu apud
la alia, sur la kanapo. Kiel neniam alifoje, vi estis bela,--mi
enamigxinta. Delikate, konfideme vi klinis la kapeton sur mian
sxultron, kaj iutempe niaj lipoj kunigxis en longa, senfina kiso. Sed
jen ... mi mem ne scias kiel kaj kial, mia mano nevole kuntusxigxis
kun viaj genuoj kaj nekonscie, kaj nerve glitis malsupren, kaj jen
mi eksentis sub miaj fingroj viajn sxtrumpojn. Mi svenis ...
Dio mia! ... ekzistis io en tiu cxi mondo, kion oni ne devas atenti
... minutoj, kiujn oni devas travivi, ne haltigante sian cerbon
super ili. La pasio estas senkulpa nur tiam, kiam ili ambaux
estas egale ebriigitaj de gxi. La pasio estas felicxego, estante
blinda. Malferminte siajn okulojn kaj ekvidinte,--gxi farigxas cxu
malcxasteco, cxu perforto. Cxu vi scias, kio okazis en tiu cxi
momento? ... Kvazaux iu vangofrapis vin aux nomis vin publika
virino,--vi furioze saltis de l'kanapo, rugxigxinta pro honto ...
paligxinta pro indigno. Mi genufleksis, mi petis vin, mi ploris ...
mi jxuris antaux vi, ke tio cxi estas pli forta ol ni, ke ne per
ofendoj, sed per kisoj kaj karesoj oni povas sufoki la pasion. Mi
konvinkadis vin, ke ne povas esti malpura aux krima tio, kio nin
kunli