j tiom. Poste enterigo, pensio ... orfoj, estontaj oficistoj ktp. Sed
suficxe ni parolacxis, ni iru. Vi ne povas prezenti al vi kiom mi estas
kontenta.

--Prave diri al vi, mi ne povos veni, mi sentas min laca.

--Auxskultu, Irmov, mi komencas suspekti, ke vi simple ne volas veni
cxe mi. Kredeble, la cxi tieaj sinjoroj estas al vi parolintaj Dio
scias kion pri mi.

--Kial do? Kiu parolos al mi pri vi.

--Kiu! ... cxiuj. Ili gxis la lasta estus min dronigintaj en glaso da
akvo. Ili ankoraux ne povas pardoni al mi, ke mi, fremdulo, sidigxis sur
ilia kolo. Sed mi kulojn ne timas--ili ne pikas, nur zumas. Mi scias,
ke cxiuj ... ankaux vi en Euxropo[5] rigardis min malrekte ... sed la
pasinta estas pasinta. Mi scias, ke nun vi estas verkisto--eminentulo
... Kaj, eble, iun tagon tiu cxi strato portos vian nomon, cxar vi
pasadis tie cxi, sed nunmomente en tiu cxi strato mi havas propran
domon, kaj vi devas gasti cxe mi. Ni parolos pri Okcidento, literaturo,
pri vi. Nun por mallonge ni deiros en la gastejon, kaj de tie hejmen.

Irmov ne kuragxis rifuzi--la gxentileco venkis. "Plej poste scivoleme
estas vidi de proksime tiun cxi homon ... kio ja restis en li ankoraux
homa?" Ili ekiris kaj eniris en grandan drinkejon. Apud gxiaj eluzitaj
nudaj tabloj sidis grupoj da vilagxanoj. Forta odoro je brando sufokis
la delikatan nazon de la Sofia revanto. Li nevole faris grimacon.--"Jen,
ja ankaux la nacia odoro, diris ridetante Linovski. Gxi ne estas tiel
agrabla, kiel vi gxin priskribas en viaj rakontoj".--Cxe la dekstra
flanko de l'drinkejo pordo kondukis al la butiko, trosxargxita per
cxiuspecaj komercajxoj senorde disjxetitaj. Trans alia pordo estis
videbla la korto. Apud la sxtuparo mem trankvile kusxis kelkaj grandaj,
grasigitaj porkoj. Plue du personoj faligadis bovon; la tria tenis en
sia mano malgrandan akran trancxilon. Post nelonge la mano kun la
trancxilo malaperis en la gorgxon de l'bovo ... Teruraj konvulsioj
movigis gxian tutan korpon, la kruroj senespere frapis la teron kaj
strecxis la sxnurojn. Gxi mortadis malrapide, kun malfermitaj pro
terurookuloj, kun plena konscio pri la farita perforto, ne suspektante,
ke gxiaj fratoj en Okcidento ne sukcesas ecx antauxmortan agonion.
Irmov nevole deturnis siajn okulojn. Linovski trankvile rigardis la
bovon kaj iutempe sin turnis al Irmov.

--Ne similas al viaj temoj, tio cxi estas la vivo. La temo estas kruda
... ne artista, kaj la honorario estas pli granda, multe pli grand