mi ne kredis, ke mi vin renkontos iam.

--Kial? ... kaj mi ja estis certa, ke ni revidos nin, cxar la vivo
amas rememorigi al ni la malsagxajxojn, kiujn ni iam estas farintaj.

--Cxu vi nomas niajn tiamajn interrilatojn malsagxajxoj?

--Tute ne! ... mi nomas tiel mian edzecon kun la kolonelo ... kaj vi
gxin rememorigas al mi.

--Cxu vi estis malfelicxa kun li?

--Malfelicxa! ... gxi estas nenio ... sed, mi petas, ne parolu al mi
pri li.

Mirski pasxis apud sxi kaj nevole observadis sxian staturon.

Kaj li ne kredis, ke virino povas esti tiel bela.

Sxi kaptis liajn rigardojn.

--Vi esploras min, eldiris sxi ridetante.

--Mi neniam supozis, ke el tiu malforta knabineto, kiun mi tiame
konis, elkreskos tia imponanta virino.

--Sinjoro Mirski! ... komplimentojn! ... Vi komencas la ludon.

--Ne, vi ludas en modesteco, dum en via animo vi perfekte konscias,
ke vi estas bela, diable bela.

--Prezentu al vi, ke ankaux tio cxi delonge tedis min ...

--Mi kredis ... Ankaux Rothsxildon certe tedis liaj milionoj.

--Mi ne scias ... povas esti ... sed mi iufoje malbenas mian belecon.

--Sed tio cxi estas ricxajxo en nia tempo.

--Jes, sed cxe aliaj kondicxoj ... sxi diris melankolie kaj, sxajne,
forlogigxis malproksimen, kvazaux Mirski rememorigis al sxi ion
alian ... malnovan ... eblan, kion sxi ne estas provinta.

--Ni sidigxu iomete, sxi diris, mi lacigxis.

Ili sidigxis kaj kelkajn minutojn silentis.

Iom poste sxi turnigxis al Mirski, kaj ekrigardis la vizagxon de la
homo, kiu estis sxia iama fiancxo. Gxi sxajnis al sxi iel pli nobla
ol cxiuj aliaj, kiuj estis hodiaux kun sxi. Li havis nenion komunan
kun tiuj homoj, vetbatalintaj, kiu el ili pli facile kaj pli malkare
sxin acxetos ... suficxas, ke sxi deklaru sin je auxkcio.

--Kion vi pensas? ... sxi demandis lin delikate.

--Nenion ...

--Tio cxi ne estas respondo.

--Kaj cxu vi dezirus scii, pri kio mi pensas?

--Kompreneble ... mi tiel multe interesigxas scii, kion vi pensas pri
mi ... cxar, konfesu, vi nun pensas pri mi kaj, pensas malbonon ...

--Jes, vi divenis. Mi pensis, sed ne sole pri vi. Mi pensis pri ni ...
mi pensis kiel facile disbatigxas la homa felicxo ... kaj, ke apenaux
estas io pli malkonsekvenca en tiu cxi mondo ol la homa karaktero. Se
vi nur scius tiame, kiel forte mi vin amis! ...

--Cxu, vere, tiel forte? demandis sxi kun miro.

--Kiel vi vidas, kvin jaroj jam forpasis de tiam, kaj mi ankoraux ne
edzigxis.

--Tio cx