en la salono ... de la komenco
mem, kaj morgaux ... morgaux vi alportos al mi tiun leteron: mi volas
vidi, cxu mi gxin skribis. Se vi ne alportos gxin, mi mem venos al vi
... cxu vi auxdas? ... mi venos al vi! Aux vi ne volas? Cxu vi ne
akceptos min? ...

Mirski sxin rigardis, sentante, ke la biero komencis efiki en sxi.

Estis minutoj, dum kiuj sxi klinigxis al li--kvazaux sxi volis
cxirkauxpreni lin.

Tiutempe la sinjoro, sidanta cxe la alia flanko, tusxetis la nudan
parton de sxia mano por diri al sxi ion.

Sxi sentis la ektusxon de fremda mano.

--For la manojn! ... sxi elkriis, turninte sin al li. Kiel vi
kuragxas tusxi min. Kiu donis al vi tiun rajton? ... Ha? ...

Sxi eksilentis, kvazaux sxi estis sufokigxinta.

Sxia kapo ekturnigxis.

Sxi cxirkauxrigardis kaj altigis sian rigardon sur Mirski.

--Mirski! ... Tio estas vi? Cxu ne? ... Kial vi silentas? ...
Mirski! ... Vi mensogas pri tio ... pri cxio vi mensogas ...
Mi neniam skribis al vi!

Sxi komencis balbuti kaj ripeti la vortojn.

Sxiaj okuloj erarvagis, la vangoj flamis.

Mirski klinigxis al sxi.

--Sinjorino, trankviligxu ... trinku akvon.

--Kial estas bezona al mi akvo? Mi ne volas akvon.

--Sinjorino, al vi estas malbone ... Sinjoroj, mi vin petas malfermu
la fenestron.

--Lasu min ... lasu min ... kriis sxi, foriru de tie cxi ...
lasu min.

Vane Mirski konvinkadis sxin, ke sxi trinku iom da akvo kaj,
eliru en puran aeron.

Sxi ne movetigxis de sia loko--nur klinis la kapon sur siajn manojn
apud la tablo--kvazaux sxi ekdormis.

--Finigxis! ... diris iu.

--Kaj tio cxi estis festeno! ...

--Vi, Mirski, kion vi estas parolinta al sxi?

Iutempe sxi levis sian kapon, kvazaux sxi rememoris ion.

Kaj jen subite forta, nerva rido plenigis la cxambron.

--Ha! ... ha! ... ha! ... ha! ... ha! ... ha! ... ha! ... ha! ...
li estis kaptinta miajn genuojn! ha! ... ha! ... ha! ... ha! ...
Cxu vi auxskultas? ... Mirski estis kaptinta miajn genuojn ... kaj mi
forlasis lin pro tio. Ha! ... ha! ... ha! ... ha! ... li mensogas! ...
mensogas! ... mensogas ... Kaj la rido transiris en histerion.

Mirski saltis, kaptis sxin per siaj manoj, elversxis tutan karafon da
akvo sur sxian vizagxon, malbutonumis sxian vesteton kaj forportis
sxin sur la kanapon.

Li zorgis pri sxi tiel, kvazaux neniu, ekster li, havis tiun cxi rajton.

Post nelonge sxi fermis la okulojn. Sxia kapo pezis, sxi forte
spiris, sed sxia cerbo iom post iom rekonsciigxadis.