dinara kaj mi tamen cxe li ne povas
citi nome ion kontrauxnorman. Ne, sinjoro, ne al mi
prosperas, mi ne povas lin priskribi. Kaj tio ne estas pro
manko de memoro; cxar mi certigas, ke mi lin povas
revidi en cxi tiu momento.

S-ro Utterson denove iom marsxadis silente, kaj
evidente sub la pezo de ia pripensado.

--Vi estas certa, ke li uzis sxlosilon? li demandis
fine.

--Mia kara sinjoro ... , komencis Enfield, surprizita el
si.

--Jes, mi scias, diris Utterson, mi scias, ke cxi
tio devas sxajni stranga. La fakto estas, ke se mi ne
petas al vi la nomon de la alia persono, tio estas cxar
mi jam gxin konas. Vi vidas, Richard, ke via rakonto
trafis. Se gxi estis malgxusta pri iu punkto, pli
bone estus, ke vi gxin korektu.

--SXajnas al mi, ke via devo estis min averti,
respondis la alia, iom morose[7].
Sed mi estis pedante <<gxusta>>, kiel vi gxin nomas.
La kanajlo havis ja sxlosilon, kaj, plie, li
ankoraux gxin havas. Mi lin vidis uzi gxin
antaux malpli ol unu semajno.

S-ro Utterson ekgxemis profunde, sed ne diris vorton;
kaj la junulo parolis denove:

--Jen alia leciono, kiu admonas diri nenion. Mi hontas
pri mia longa lango. Ni interkonsentu, neniam ree aludi
cxi tiun aferon.

--Tutkore, diris la legxisto. Mi donas pri tio la
manon, Richard.

La sercxado por Sinjoro Hyde

Tiun saman vesperon S-ro Utterson revenis hejmen al sia
frauxla domo en malgaja humoro kaj sidigxis
vespermangxi sen apetito. Estis dimancxe lia kutimo,
post la finigxo de tiu mangxo sidadi apud la fajro,
kun volumo de ia neinteresa religiajxo sur sia pupitro,
gxis la horlogxo de la apuda pregxejo sonorigis
la dekduan horon, kiam li sobre kaj dankeme iris
kusxigxi. Tiun nokton, tamen, tuj kiam oni forportis
la tablotukon, li prenis kandelon kaj eniris en sian
afercxambron. Tie li malfermis sian fortan kofron,
elprenis el gxia plej privata parto dokumenton
surskribitan <<Testamento de Doktoro Jekyll>>[8],
kaj sidigxis kun nuba frunto por esplori gxian
enhavon. La testamento estis holografa; cxar S-ro
Utterson, kvankam li gardis gxin nun kiam gxi estas
farita, antauxe rifuzis doni ecx la plej malgrandan
helpon pri gxia farado; gxi kondicxis ne nur ke,
en okazo de la morto de Henry Jekyll M.D., D.C.L., LL.D.,
F.R.S., k.t.p. lia tuta havo transpasu en la manojn de lia
<<amiko kaj bonfarinto, Edward Hyde>>; sed ke, en okazo de
la <<malapero aux neklarigita forestado de Doktoro
Jekyll dum kiu ajn periodo pli ol tri monatoj>>, la