ega fariteco; kaj nur post la kvina bato disrompigxis
la seruro, kaj la ruinoj de la pordo trafalis internen sur
la tapisxon.

La siegxantoj, timigite de sia propra tumulto kaj de
la silento kiu sekvis, destaris iome malantauxen kaj
enrigardis. Tie antaux iliaj okuloj estis la kabineto en
la trankvila lumo de la lampo, bona fajro ardis kaj
kraketadis en la fajrujo, la kaldroneto kantis sian
kanteton, du-tri tirkestoj estis malfermitaj; paperoj nete
ordigitaj kusxis sur la tablo, kaj pli proksime de la
fajro la mangxilaro estis metita por la temangxo. La
plej trankvila cxambro, oni dirus, kaj, se forestus la
vitraj sxrankoj plenaj de hxemiajxoj, la plej
ordinara en Londono tiun nokton. GXuste en la mezo
kusxis treege tordita korpo de homo, ankoraux
ekskuata. Ili alproksimigxis piedfingre, turnis gxin
sur gxian dorson, kaj vidis la vizagxon de Edward
Hyde. Li estis vestita per vestoj multe tro grandaj por li,
vestoj laux la staturo de la doktoro, la tendenoj de l'
vizagxo ankoraux movigxis vivsimile, sed la vivo
estis efektive tute forigxinta, kaj per la dispremita fiolo[25]
en lia mano, kaj la forta odoro de migdalkernoj, kiu restis
en la aero, Utterson sciis, ke li rigardas la kadavron de
memdetruinto.

--Ni venas tro malfrue, li diris severe, aux por
savi, aux por puni. Hyde estas irinta al sia jugxo,
kaj al ni restas nur trovi la korpon de via mastro.

La plej granda parto de la konstruajxo estis okupata
de la teatro, kiu plenigis preskaux la tutan
teretagxon, kaj de la kabineto, kiu formis plisupran
etagxon cxe unu ekstremajxo kaj rigardis sur la
korton. Koridoro kunigis la teatron kun la pordo en la
flankstrato. Estis ankaux kelkaj mallumaj kameroj kaj
vasta kelo. CXiujn ili nun traesploris. En cxiun
kameron ili bezonis nur ekrigardi, cxar cxiuj estis
malplenaj. La kelo, ja, estis plenigita je cxiuspeca
forjxetajxo, sed jam dum ili malfermis la pordon,
ili estis avertitaj pri la neutileco de plua sercxado
per la falo de tuta mato da araneajxo, kiu dum jaroj
sigelis la enirejon. Nenie trovigxis postsigno de Harry
Jekyll, senviva aux viva.

Poole piedfrapis sur la kahelojn de la koridoro.

--Li kredeble estas enterigita cxi tie, li diris,
auxskultante la sonon. Aux eble li forkuris, diris
Utterson, kaj turnis por ekzameni la pordon al la
flankstrato. GXi estis sxlosita, kaj kusxantan
apude sur la kaheloj, ili trovis la sxlosilon, jam
makulitan per rusto.

--CXi tio ne montras uzadon, rimarkis la
legx