e?" "Memini," inquam, "illud quoque esse
demonstratum." "Num recordaris beatitudinem ipsum esse bonum eoque modo,
cum beatitudo petitur, ab omnibus desiderari bonum?" "Minime," inquam,
"recordor, quoniam id memoriae fixum teneo." "Omnes igitur homines boni
pariter ac mali indiscreta intentione ad bonum peruenire nituntur?" "Ita,"
inquam, "consequens est." "Sed certum est adeptione boni bonos fieri."
"Certum." "Adipiscuntur igitur boni quod appetunt?" "Sic uidetur." "Mali
uero si adipiscerentur quod appetunt bonum, mali esse non possent." "Ita
est." "Cum igitur utrique bonum petant, sed hi quidem adipiscantur, illi
uero minime, num dubium est bonos quidem potentes esse, qui uero mali sunt
imbecillos?" "Quisquis," inquam, "dubitat, nec rerum naturam nec
consequentiam potest considerare rationum." "Rursus," inquit, "si duo sint
quibus idem secundum naturam propositum sit eorumque unus naturali officio
id ipsum agat atque perficiat, alter uero naturale illud officium minime
administrare queat, alio uero modo quam naturae conuenit non quidem impleat
propositum suum sed imitetur implentem, quemnam horum ualentiorem esse
decernis?" "Etsi coniecto," inquam, "quid uelis, planius tamen audire
desidero." "Ambulandi," inquit, "motum secundum naturam esse hominibus num
negabis?" "Minime," inquam. "Eiusque rei pedum officium esse naturale num
dubitas?" "Ne hoc quidem," inquam. "Si quis igitur pedibus incedere ualens
ambulet aliusque cui hoc naturale pedum desit officium, manibus nitens
ambulare conetur, quis horum iure ualentior existimari potest?" "Contexe,"
inquam, "cetera; nam quin naturalis officii potens eo qui idem nequeat
ualentior sit, nullus ambigat." "Sed summum bonum, quod aeque malis
bonisque propositum, boni quidem naturali officio uirtutum petunt, mali
uero uariam per cupiditatem, quod adipiscendi boni naturale officium non
est, idem ipsum conantur adipisci. An tu aliter existimas?" "Minime,"
inquam, "nam etiam quod est consequens patet. Ex his enim quae concesserim,
bonos quidem potentes, malos uero esse necesse est imbecillos."

"Recte," inquit, "praecurris idque, uti medici sperare solent, indicium est
erectae iam resistentisque naturae. Sed quoniam te ad intellegendum
promptissimum esse conspicio, crebras coaceruabo rationes. Vide enim quanta
uitiosorum hominum pateat infirmitas qui ne ad hoc quidem peruenire queunt
ad quod eos naturalis ducit ac paene compellit intentio. Et quid si hoc tam
magno ac paene inuicto pra