mprobos iustum, impunitos uero
elabi iniquum esse manifestum est." "Quis id neget?" "Sed ne illud quidem,"
ait, "quisquam negabit bonum esse omne quod iustum est contraque quod
iniustum est malum." Liquere, respondi.[151] "Habent igitur improbi, cum
puniuntur, quidem boni aliquid adnexum poenam ipsam scilicet quae ratione
iustitiae bona est, idemque cum supplicio carent, inest eis aliquid
ulterius mali ipsa impunitas quam iniquitatis merito malum esse confessus
es." "Negare non possum." "Multo igitur infeliciores improbi sunt iniusta
impunitate donati quam iusta ultione puniti." Tum ego: "Ista quidem
consequentia sunt eis quae paulo ante conclusa sunt.

Sed quaeso," inquam, "te, nullane animarum supplicia post defunctum morte
corpus relinquis?" "Et magna quidem," inquit, "quorum alia poenali
acerbitate, alia uero purgatoria clementia exerceri puto. Sed nunc de his
disserere consilium non est. Id uero hactenus egimus, ut quae indignissima
tibi uidebatur malorum potestas eam nullam esse cognosceres quosque
impunitos querebare, uideres numquam improbitatis suae carere suppliciis,
licentiam quam cito finiri precabaris nec longam esse disceres
infelicioremque fore, si diuturnior, infelicissimam uero, si esset aeterna;
post haec miseriores esse improbos iniusta impunitate dimissos quam iusta
ultione punitos. Cui sententiae consequens est ut tum demum grauioribus
suppliciis urgeantur, cum impuniti esse creduntur."

Tum ego: "Cum tuas," inquam, "rationes considero, nihil dici uerius puto.
At si ad hominum iudicia reuertar, quis ille est cui haec non credenda modo
sed saltem audienda uideantur?" "Ita est," inquit illa. "Nequeunt enim
oculos tenebris assuetos ad lucem perspicuae ueritatis attollere,
similesque auibus sunt quarum intuitum nox inluminat dies caecat. Dum enim
non rerum ordinem, sed suos intuentur affectus, uel licentiam uel
impunitatem scelerum putant esse felicem. Vide autem quid aeterna lex
sanciat. Melioribus animum conformaueris, nihil opus est iudice praemium
deferente tu te ipse excellentioribus addidisti. Studium ad peiora
deflexeris, extra ne quaesieris ultorem. Tu te ipse in deteriora trusisti,
ueluti si uicibus sordidam humum caelumque respicias, cunctis extra
cessantibus ipsa cernendi ratione nunc caeno nunc sideribus interesse
uidearis. At uulgus ista non respicit. Quid igitur? Hisne accedamus quos
beluis similes esse monstrauimus? Quid si quis amisso penitus uisu ipsum
etiam se habuisse obliuisceretur i